16
[DEMI]
วันแต่งงาน
ฉันเดินควงแขนคุณพ่อไปหาคุณเฉิน เมื่อถึงปลายทางที่มีแท่นพิธีต่อหน้าบาทหลวง ร่างสูงตรงหน้าก็ก้มคำนับคุณพ่อ
"ฝากดูแลเดมี่ด้วยนะคุณเฉิน"
"ด้วยความยินดีครับ"
คุณพ่อหันมายิ้มให้ฉัน ก่อนจะค่อยๆจับมือส่งให้คุณเฉินรับไปยืนข้างๆ จากนั้นเราสองคนก็หันหน้าเข้าหากัน ให้ตายสิฉันจะร้องไห้... นี่ไม่ใช่การเข้าค่ายภาษาอังกฤษ แต่มันคือการเริ่มต้นชีวิตใหม่กับอีกคนที่อาจจะอยู่กับเขาตลอดชีวิต
ฉันช้อนตามองคุณเฉินน้ำตาคลอ... และมองสูทสีชมพูอ่อนๆที่เป็นคนเลือก มันทำให้เขาดูเป็นหนุ่มคิวต์ๆน่ารักขึ้นก็จริง แต่ความเป็นมาเฟียไม่หมดไปเลย
"วันนี้น่ารักนะคะคุณเฉิน" แซวไปหนึ่งกรุบ
"อย่าลืมที่ตกลงกับฉัน"
ตกลงอะไร?
ขณะที่ฉันสงสัย บาทหลวงก็เริ่มสวดเริ่มพิธี คุณเฉินจับจ้องมองฉันด้วยสายตามีเลศนัย ตาของเขาไม่ละไปจากใบหน้าฉัน
จนในที่สุดบาทหลวงเอ่ยขึ้นถาม...
บาทหลวง : นางสาวดารินทร์กาน วรพงศ์กุ
