ดวงตากลมมองลอดหน้าต่างไปยังห้องพักหลังเก่าที่อยู่ด้านหลังคฤหาสน์ ปกติจะมีร่างสูงของชายคนสวนคอยทำงานดูแลต้มไม้ใบหญ้ารอบๆตึกอย่างขะมักเขม้น บางวันเห็นเขาทำท่าทีลับๆล่อๆ หรือไม่ก็ไปนั่งกินลมตรงศาลากลางน้ำ บางวันแอบเห็นคนขยันแอบนอนหลับใต้ต้นพิกุลในยามบ่าย
ร่างสูงใหญ่ใบหน้าคม จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตากลมลึกติดดุคอยจ้องมองขึ้นมาบนคฤหาสน์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า คนที่เจอหน้าครั้งแรกก็ส่งกลิ่นฟีโรโมนแปลกๆออกมาจนทำให้อดใจไม่ไหว ชายหนุ่มที่เคยขับเคลื่อนบนร่างบางรุนแรงแต่ก็ปลอบประโลมข้างหูไม่หยุด อ้อมกอดอุ่นๆไม่เคยได้รับ ปลอบประโลมใจที่เคยขาดเลือดไปนานหลายปีให้กลับมาเต้นรุนแรงอีกครั้ง
แต่วันนี้กลับเงียบกริบ ไม่มีแม้แต่เงาที่เคยเดินป้วนเปี้ยนรอบๆตึกเหมือนอย่างเคย ร่างบางของเจ้าของคฤหาสน์ที่เฝ้าดูมาหลายชั่วโมงก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะปรากฏออกมาให้เห็นเหมือนครั้งก่อนๆ
เธอเฝ้ารอเขาตั้งแต่บ่ายจนตอนนี้เป็นเวลาดึกสงัด เสี
