ไม่มีทางเขมราฐบอกตัวเองในใจ เขาไม่มีวันให้ใครเอาตัวคุณหนูไปจากเขาแน่ และคุณหนูอาจไม่ใช่คุณหนูอินทิราเขาก็ยังต้องการที่จะดูแลเธอ เขมราฐกำลังคิดบางสิ่งอยู่ในหัวไม่ทันสังเกตว่ามีคนกำลังอ่านความคิดของเขาทางสีหน้า
“สารวัตร” เสียงแหบทุ่มเรียกเขา
“ถึงคุณหนูในคฤหาสน์นั้น อาจจะไม่ใช่หลานสาวตัวจริงของฉันแต่ฉันก็รักเธอเหมือนหลานแท้ๆเพราะฉันไม่มีทายาทต่ออีกแล้ว ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไป”
เขมราฐทำหน้านิ่งทันทีที่ได้ยิน เจ้าสัวรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรสารวัตรหนุ่มกำลังจะอ้าปากพูดแต่ก็โดนเพื่อนรักชิงพูดขึ้นก่อน
“ไม่หรอกครับ ท่านยังมีหลานสาวอยู่อีกหนึ่งคน” วัฒนศินยกยิ้ม เหมือนมีแผนร้าย
“ใคร” เจ้าสัวถาม
“ลูกสาวอีกคนของเจ้าสัวอินทัชกับภรรยาน้อยไงครับ”
“แต่ทั้งคู่หายสาบสูญไปแล้วนะครับ และยังได้ข่าวมาว่าคุณอิงอรสั่งเก็บทั้งสองคนแล้วด้วย” ทินกรเสริม เขาตามสืบเรื่องนี้อยู่เหมือนกันจนเมื่อหลายปีก่อนรู้ว่ามาสินีภร
