เขมราฐตื่นตอนรุ่งสางมองร่างที่นอนกอดเขาแน่นด้วยรอยยิ้ม ถ้าตื่นมาตอนเช้าแล้วได้เห็นใบหน้าสวยนอนหลับตาพริ้มแบบนี้ทุกเช้าก็คงดีเขมราฐคิดในใจก่อนตัดใจปลุกคุณหนูขึ้นมาเพื่อกลับขึ้นไปบนคฤหาสน์
“คุณหนูครับ” เขาเกลี่ยแก้มใสเบาๆ
“อือ”ส่วนคนนอนหลับปัดสิ่งรบกวนในยามนอนออก เธอกำลังฝันดีและรู้สึกอบอุ่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ตื่นได้แล้วครับคนขี้เซา กลับคฤหาสน์ได้แล้ว”
ไม่นานคุณหนูก็ปรือตาขึ้นมามองซ้ายขวาก่อนจะหันมามองชายหนุ่มที่ยิ้มกว้างอยู่ตรงหน้า
“กี่โมงแล้ว” เธอถามเสียงงัวเงีย
“ตีห้าครึ่งครับ ป่ะลุกผมจะไปส่งก่อนคนในบ้านจะตื่น” คุณพยักหน้า เขมราฐช่วยพยุงคนที่ยังตื่นไม่เต็มตาให้ลุกขึ้น เขาหยิบรองเท้ามาสวมให้คุณหนูและประคองเธอกลับขึ้นไปส่งคฤหาสน์
เขมราฐกลับลงมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมทำงานของเขาปกติ และที่ไม่ลืมคือหลักฐานชิ้นสำคัญกระดูกส่วนนิ้วที่แอบเก็บไว้เขาจะต้องนำหลักฐานชิ้นนี้ไปชันสูตรเพื่อหาความ
