กลับบ้านเรากันนะ (รีไรท์)

1507 คำ

น้ำใส...... ฉันตื่นมาในตอนเช้ารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไข้.... "อย่ามาป่วยตอนนี้นะน้ำใส" ฉันบอกกับตัวเองฉันค้นหายาแก้ไข้ที่มักจะพกติดตัวไว้ตลอดเวลาแล้วก็เจอแต่มันไม่ได้เจอแค่ยาแก้ไข้ค่ะ ยาคุมที่ได้มาจากหมอพีท...มันยังไม่ได้แกะเลยแม้แต่เม็ดเดียวฉันลืมไปสนิทเลยว่าไม่ได้ป้องกันตั้งแต่มีอะไรกันที่นั่นนี่ผ่านมากี่วันแล้วนะ...... หลังจากทานพาราไปสองเม็ดฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปมหาลัยและไม่ลืมเตรียมเอกสารสมัครงานอีกยังไงๆฉันต้องหางานให้ได้ไม่งั้นสิ้นเดือนคงแย่เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าบ้าน ฉันเดินมาขึ้นรถเมล์หน้าปากซอยแต่ส่ายตาก็เหลือบไปเห็นรถหรูสีดำที่คุ้นตาที่จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน มันคล้ายรถของวาโยแต่คงไม่ใช่หรอกมั้งเขาจะมาจอดอะไรแถวนี้มันไม่ใช่ทางผ่านที่จะไปมหาลัยสักหน่อย ฉันมาถึงมหาลัยเกือบไม่ทันอาจารย์เข้าสอนที่นั่งของฉันเหลืออยู่แค่ที่เดียวคือข้างหลังของวาโยฉันหยุดเดินและมองหาโต๊ะตัวอื่น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม