อ่อน เพลีย เจ็บระบม ความรู้สึกแรกเหมือนคนวิ่งมาราธอนสิบรอบสนามใหญ่ของจัสมินบอกกับร่างกายตัวเองแบบนั้น ซ้ำยังอึดอัดมีสิ่งแปลกปลอมสอดเสยกระแทกเข้าหาเมื่อคืนก็ไม่ถอดถอนออก เสมือนซุกไซ้หาความอบอุ่นจากโพรงสาวนุ่ม เปลือกตาบางลืมตาเมื่อรับแสงรับอรุณตอนเช้า
“นอนหลับสบายดีไหม”
จัสมินได้รับจูบแสนหวานบอกรับสวัสดีตอนเช้าของวันใหม่จากสามีสุดจะคลั่งรักบนตัวเธอแทบบ้า เขานอนกอดกกเธอไม่ห่างหาย
“อ๊ะ อื้อ ไม่สบายค่ะ อึดอัด”
“แต่ใครกันที่นอนเบียดตัวซุกเข้าหาอกของพี่ อีกอย่างนอนกรนจนพี่แทบนอนไม่หลับ โอ๊ย! ตีผัวตัวเองทำไม เจ็บ”
ด้วยความหมั่นไส้สามีทางพฤตินัยเอาแต่พูดมาก เธอจึงยกมือฟาดตีแขนสามรอบแรงๆ เขาแสร้งร้องโอดโอยเพื่อร้องขอแกล้งอีกฝ่าย
“บ้า! ออกไปจากตัวมินนี่ได้แล้ว มินนี่อึดอัด”
แก้มแดงพลันร้อนผ่าวเมื่อกายแกร่งอยู่ข้างในตัวเธอตั้งแต่บทรักเมื่อคืนเหยียดขยายใหญ่ขึ้นมาอีกครั้ง ราวกับว่าต้องรับศึกห
