ร่างเล็กในชุดนักเรียนอนุบาลอย่างหนูน้อยจีรณาเดินออกมานั่งรอคุณลุงทินกรมารับเธอกลับบ้านเป็นประจำทุกวัน สถานที่ก็คือชิงช้าข้างสนามเด็กเล่น เธอเห็นรถยนต์คันใหม่ที่ไม่คุ้นตาจึงนั่งรอต่อ เพราะคิดว่าเป็นผู้ปกครองของเพื่อนมารับ พยายามบ่นอุบอิบทำไมคุณลุงมารับเธอช้า
“เด็กหญิงจีรณาคะ พ่อแม่มารับแล้วค่ะ”
คุณครูประจำชั้นยืนเวรหน้าประตูโรงเรียนเดินเข้ามาใกล้เด็กหญิงผมมัดแกะสองข้างทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“พ่อกับแม่เหรอคะคุณครู”
คุณครูประจำชั้นก็เพิ่งเคยเห็นพ่อของจีรณามารับ ปกติมีแค่แม่หรือคุณลุงด้วยซ้ำ โดยเฉพาะดวงตาสีน้ำตาลเข้มเหมือนกันมากจนแน่ใจว่าใช่พ่อลูกกัน แววตาเด็กน้อยเป็นประกายคล้ายเพชร เธอเรียนหนังสือจนลืมวันเวลาที่พ่อแม่จะกลับมาหาตามคำสัญญา
“พ่อกลับมาหาน้องจีจริงๆ เหรอคะ”
แต่แล้วเด็กน้อยทำหน้างงงวยเมื่อเห็นแขกคนสำคัญเดินมาพร้อมแม่ของเธอ ก็ไหนว่าคุณครูบอกเธอว่าพ่อแม่จะมารับ ไม่เห็นมีใคร มีแค
