บทที่2 แค่คนที่เคยคุ้น
1631 คำ
จัสมินเหมือนคนไร้กางปีกคุ้มครองป้องกันภัยจากอันตราย และอันตรายที่ว่าซึ่งก็คือผู้ชายตรงหน้ากำลังกลับมานั่งทำงานตรวจโครงการโพรเจกต์ใหญ่ครั้งนี้
ซึ่งเธอเองเรียนด้านการบริหารสี่ปี แค่ยังไม่มีประสบการณ์ทำงานจริงจังด้านนี้ พอเรียนจบกลับมาเมืองไทยไม่ถึงเดือน แม่บุญธรรมเรียกตัวมาให้เธอฝึกงานกับหุ้นส่วนสำคัญของท่านแทน
ไม่คิดว่าหุ้นส่วนคนนั้นจะเป็นแฟนเก่า!
“คุณหญิงมีธุระหลายอย่างต้องทำไม่ใช่เหรอครับ ทางนี้ผมดูแลลูกสาวของคุณหญิงให้เอง คุณมินนี่คงไม่ติดขัดปัญหาอะไรใช่ไหมครับ”
“ป้าฝากลูกสาวของป้าให้คุณจักรดูแล เลิกงานตอนไหนโทร.หาพี่ทีมของลูกมินนี่มารับนะจ้ะ แม่ขอตัวก่อน”
“ค่ะคุณแม่”
จักรินทร์รู้ว่าพี่ทีมที่คุณหญิงอนาเซียเอ่ยถึงก็คือลูกชายแท้คนเดียว กลับมีความรู้สึกไม่พอใจบางอย่างเกิดขึ้น ถึงจะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ เขาเองหวง กลัวลูกชายของคุณหญิงคิดจับคู่ให้ลูกสาวบุญธรรมเกี่ยวดองกันเองมากกว่า ตอนนี้เขตรัฐหาข้อมูลอยู่ คาดว่าตอนบ่ายจะได้รู้ว่าเธอยังโสดหรือแต่งงานมีผัว
“เอ่อ...หน้าฉันมีอะไรติดเหรอคะ เห็นคุณจักรินทร์เอาแต่จ้องมองหน้า”
“ทำไมเรียกกันห่างเหินล่ะ มินนี่”
จัสมินไร้คุณหญิงอนาเซียเดินออกจากห้องทำงานหุ้นส่วนสำคัญรายใหญ่ รู้สึกเหมือนขาข้างหนึ่งก้าวเข้าไปอยู่ถ้ำเสือ แววตาผู้ชายตรงหน้าคล้ายกับเสือจ้องจะตะครุบเหยื่อที่หายมานานกลับมาอีกครั้งหนึ่ง และอย่าหวังว่าจะให้หลุดมือออกไป!
“ฉัน จัสมิน อันธกาล ไม่ใช่มินนี่หน้าโง่คนนั้นที่คุณเคยรู้จัก เราเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน”
“คนแปลกหน้า?”
มือใหญ่หลบทางด้านหลังแอบกำมือแน่นระงับอารมณ์โกรธ เธอไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทั้งที่เขาเจ็บปวดอยู่คนเดียวนับสี่ปี คนที่ทอดทิ้งเขาเพื่อไปมีคนอื่น ไม่สมควรรับเกียรติพูดจาดีๆ จากจักรินทร์
“ใช่ค่ะ ตอนนี้เราคุยกันเรื่องโพรเจกต์งานร่วมทำ ฉันในฐานลูกสาวบุญธรรมของคุณแม่อนาเซียจะตั้งใจทำงานแทน ไม่ให้คุณแม่ต้องผิดหวัง”
ก็แค่คนที่เคยคุ้น ไม่ได้มีความสำคัญอะไรจากใจของจัสมิน ร่างอรชรเดินหยิบโพรเจกต์ใหญ่ที่ได้รับมอบหมายจากผู้มีพระคุณ ตอบแทนพวกท่านส่งเสียเงินให้เธอเรียนต่างประเทศ ใช้ความรู้ร่ำเรียนมาทำงานมีประสิทธิภาพสูงสุด
ท่าทางคล้ายกับคนหมดใจไร้เยื่อใยต่อกันทำเอาจักรินทร์ทำตัวไม่ค่อยถูก ใครจะคิดว่าบาดแผลเคยหายเกือบเสียสนิทกลับเจอแฟนเก่าทิ้งเขาก่อน แถมเธอทำเหมือนเธอกับเขาเป็นคนแปลกหน้า
ความสัมพันธ์ในอดีตผู้หญิงแพศยาลืมหมดง่ายดาย ยกเว้นเขาจำความเกลียดชังได้ราวกับมันเกิดขึ้นเมื่อวาน
ก๊อกๆ
“ขออนุญาตครับท่านประธาน”
เขตรัฐเลือกเคาะประตู เพราะตอนนี้เจ้านายหนุ่มไม่ได้อยู่ห้องทำงานคนเดียว จักรินทร์เลิกคิ้วสูงก่อนยกยิ้มมุมปากร้ายกาจคิดจะสั่งสอนผู้หญิงคนนี้ว่าอย่ามาล้อเล่นความรู้สึกของเขา
“ไปเปิดประตูสิ”
สายตาคมกริบเงยหน้ามองอีกฝ่ายบอกเชิงคำสั่ง ทำราวกับเธอคือคนใช้ ทั้งที่เธอคือลูกสาวหุ้นส่วนสำคัญ
“ฉันไม่ใช่คนใช้หรือเลขาของคุณจักรินทร์นะคะ”
“ตอนนี้มือฉันไม่ว่าง ส่วนเธอตอนนี้ว่าง เห็นยืนเฉยๆ เธอจะไม่ไร้น้ำใจช่วยเหลือคนทำงานร่วมกันเหรอ หรือว่ายังใจดำเหมือนเดิม” ประโยคหลังรู้เลยว่าเขาต้องการเอ่ยแซะเรื่องเธอในอดีต
จัสมินระงับอารมณ์ความไม่พอใจต่อคนรักเก่าชอบเรื่องมาก ใจร้อน เจ้าเล่ห์ เขาทำเหมือนเอาคืนเธอกลับ ทั้งที่จักรินทร์คนก่อนอ่อนโยนและสุภาพบุรุษ ใจเย็น ให้เกียรติเธอได้เสมอตลอดเวลาคบกัน ตอนนี้เขาไม่ใช่พี่จักรคนที่เธอเคยรักอีกต่อไป
“คุณจัสมิน”
เขตรัฐเกรงใจที่คนรักเก่าของเจ้านายหนุ่มชอบใช้แต่อารมณ์ร้อนเปิดประตูให้ คาดว่าเป็นฝีมือเจ้านายมีแต่แรงรักแรงแค้น
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะออกไปจากที่นี่เหมือนกัน”
“ฉันสั่งแล้วเหรอว่าให้เธอออกไป เขตรัฐเอาโครงการโพรเจกต์ของเรามา หรือเธอจะไม่ทำงาน?”
“แต่ว่าฉัน...”
“เขตรัฐเอางานมาแล้วก็ออกไป สั่งคนยกโต๊ะทำงานมาให้หุ้นส่วน(สำคัญ)ของฉันเข้ามาที่นี่ด้วย”
“ครับคุณจักร”
จัสมินยิ่งต้องการหลีกเลี่ยงพบเจอหน้าเขามากเท่าไหร่ก็ยิ่งหนีไม่พ้น ร่างสูงใหญ่รีบเดินเข้ามาประกบซ้อนด้านหลัง รวบจับมือบางข้างหนึ่งดึงออกห่างจากประตู เขารู้ว่าเธอจงใจใช้โอกาสเขตรัฐออกไป จะหลบหน้าเขา บอกก่อนว่ามันไร้ผล
“จะไปไหนเหรอครับคุณจัสมิน”
“ฉันจะออกไปเข้าห้องน้ำค่ะ”
จัสมินไม่ใช่คนโกหกเก่ง ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเอง ซึ่งข้อนี้จักรินทร์รู้ดีมากกว่าใคร
“เมื่อกี้ก็ออกไปเข้าห้องน้ำรอบหนึ่ง อีกอย่างห้องทำงานของฉันก็มีห้องน้ำส่วนตัวติดอยู่ คิดจะออกไปไหน หรือตั้งใจหลบหน้าแฟนเก่าตัวเอง”
“มันไม่มีเรื่องระหว่างเรา มันจบไปตั้งแต่สี่ปีก่อนแล้ว เราไม่ควรมาเจอกันอีกครั้งนะคะคุณจักร เลิกไปแล้วก็คือเลิก!”
“ถ้าบอกว่าเลิกกันไปแล้ว คุณจัสมินไม่ต้องหลบหน้าสินะครับ เราสนใจเรื่องงานดีกว่า หากคุณบอกว่าเรื่องในอดีตมันจบ ตอนนี้ก็อาจจะเริ่มต้นใหม่?”
จัสมินเกลียดผู้ชายใจโลเล ตัวเองก็มีคู่หมั้นกำลังจะแต่งงานอยู่แล้วแท้ๆ ยังมีหน้าหลอกเธอตกเป็นของเขา เจอกันอีกครั้งในฐานะอื่น ทำเหมือนหว่านเสน่ห์จะจีบแฟนเก่าให้กลายเป็นแฟนใหม่อีกรอบ ช่างหน้าไม่อาย!
“ปล่อยค่ะ”
“ผ่านมาสี่ปี เธอยังเหมือนเดิม กลิ่นตัวเธอยังหอม หอมจนทำให้ผู้ชายหน้าโง่หลงใหลได้”
จักรินทร์แกล้งคนในอ้อมแขนก้มลงสูดดมกลิ่นหอมละมุนเข้าเต็มปอด นานแล้วที่ไม่ได้สัมผัสกลิ่นเนื้อตัวหญิงสาวหอมหวานตราตรึงติดใจเขา
กลิ่นกายอ่อนไม่เหมือนกลิ่นน้ำหอมจากสาวคนอื่นเข้าใกล้ ฉุนเวียนหัว แต่กลับจัสมินคล้ายบรรเทาความเครียดจากงานหายดีขึ้น
“เราไม่ควรรื้อฟื้นมันอีกนะคะคุณจักร เรื่องของเราไม่เหมือนเดิม”
“ถ้าหากฉันอยากจะรื้อฟื้นความหลังขึ้นมาล่ะ เธอจะว่ายังไง ของมันก็เคยๆ กันอยู่ว่าเราเคยเป็นผัวเมียกันมาก่อน ลองนอนกับผัวเก่าดูสักครั้ง จะได้รู้ว่าฉันยังร้อนแรงเหมือนเดิม!”
“คุณจักรินทร์!”
ร่างอรชรถูกช้อนอุ้มจากร่างสูงใหญ่มาวางลงบนโซฟาใกล้โต๊ะทำงาน แรงกำปั้นน้อยๆ ดันแผ่นอกแกร่งกำลังโน้มตัวมาขึ้นเล็กน้อยเพราะสู้แรงคนตัวโตไม่ไหว เธอเชิดหน้าอย่างรังเกียจการกระทำของเขา
“ถ่านไฟเก่าที่คุณจักรว่ามันมอดดับกลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว”
“ขี้เถ้าที่ฉันกำลังจะจุดติดให้ไฟลุกโชติช่วงขึ้นมาร้อนแรงกว่าเดิม เกมเพิ่งเริ่ม!”
“อย่า!”
จักรินทร์ใจเสียเมื่ออีกฝ่ายเบือนหน้าหันหนีเหมือนรังเกียจสัมผัสจูบจากแฟนเก่าหมดรักหมดเยื่อใยต่อกัน แต่ไม่เป็นไร ไม่ให้จูบปาก เขายกยิ้มร้ายลากพรมจูบซุกไซ้ซอกคอข้างหันหนีรุนแรง เธอกลั้นเสียงร้องครางไม่ให้อ่อนเอียงหวั่นไหวทางเขา
“อ๊ะ อื้อ!”
ฝ่ามือคู่ใหญ่เลิกชายเสื้อเบาบางถลกขึ้นเหนือบราเซียร์ลายลูกไม้สีขาวปกปิดความอวบอิ่มสองเต้าไม่มิด ผ่านมาสี่ปี เต้านมสองข้างที่เขาเคยครอบครองเป็นเจ้าของคืนเดียวกลับขยายใหญ่ขึ้น และสวยเด้งเต่งตึงต้อนรับเขาได้ดี
“คุณจักร อย่าทำแบบนี้”
“ฉันกำลังเช็คว่านอกเหนือจากฉันแล้ว ยังมีผู้ชายคนไหนทำแบบนี้กับเธอบ้าง”
จักรินทร์เลือกทำรอยกัดแรงสองจุดบริเวณเนินอกอวบอิ่ม จงใจให้คนอื่นเห็นรอยรักด้านนอก เขากลับมาทวงของคืนและของนั้นก็คือจัสมิน อะไรที่เคยครอบครอง มันเป็นของเขาอยู่ดี
“พอแล้ว มินนี่เจ็บ ฮึก!”
“พอแล้วก็พอ เจ็บแค่มดกัด”
จักรินทร์เลือกเอ่ยปลอบคนใต้ร่างตัวสั่นร้องไห้สะอื้น พรมจูบทั่วใบหน้าสวยหวาน เขาทำเพียงแค่นี้ก็ใจเสาะอ่อนแอ หากเขาเลือกทำร้ายหัวใจเธอตรงหน้าเพื่อเอาคืน เขาจะไม่ใจอ่อนกับมารยาสำออย คำว่ารุนแรงเท่านั้นนำออกมาใช้กับจัสมินคนเดียวรวมถึงเซ็กซ์
“อย่าทำรุ่มร่ามกับฉัน”
จัสมินเลือกถอยห่างจากเขา การกระทำไร้เกียรติทำลายศักดิ์ศรีของผู้หญิงเมื่อกี้ทำเอาเธอขยะแขยง จักรินทร์ยกยิ้มมุมปาก เกมแก้แค้นเพิ่งเริ่ม ผู้หญิงไม่มีหัวใจรักใครจริงต้องพบเจอความเจ็บปวดทรมานมากกว่านี้ แน่นอนเขาไม่ยอมเลิกราให้เธอมีความสุข
“ผู้หญิงแพศยาเที่ยวหลอกความรู้สึกคนอื่นไปทั่วไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่งกับฉัน ฉันจับทีเดียวก็รู้เลยว่าเธอเอาไม่เลือก”
“ถ้าเกลียดกันมากนักก็อย่ามายุ่งกับมินนี่ เราต่างคนต่างทำงานส่วนของใครของมันดีกว่านะคะ”
“ฉันก็เกลียดเธอไม่แพ้กันนั่นแหละ จัสมิน!”
- ผู้เขียน
