“ฉันไม่ได้คิดอะไรกับคุณทินกรหรอกค่ะ เลิกคิดไปได้ ฉันมีคู่หมั้น และฉันก็กำลังจะแต่งงานกับ....เขา”
แชมเปญเอ่ยเสียงอ่อนลงท้ายประโยคหลังเหมือนไม่อยากพูดถึงผู้ชายคนนั้นจงใจหลบหน้าหลบตาเธอตั้งแต่กลับมาหาคุณหญิงป้า เจอกันกับเขาครั้งเดียวสมัยเด็กมาก และเธอก็ไม่อยากเจอหรอก หากอีกฝ่ายไม่ต้องการ คิดเรื่องอื่นจนใจเหม่อลอย
“งั้นเหรอครับ”
ทินกรฝืนยิ้ม ลูกสาวคนเล็กของคนดังมีหรือจะโสดไม่มีแฟน แตกต่างจากเขาที่เอาแต่บ้างาน พวกผู้หญิงที่ไหนจะทนกับผู้ชายไม่มีเวลาสนใจเธอ เขาเจ็บเล็กน้อยที่ผู้หญิงตรงหน้ามีคู่หมั้น
ความจริงตนเองยังลืมผู้หญิงแต่งตัวป้าแก่ พูดจาเถียงเขาฉอดๆ ที่เมืองนอกไม่ได้สักที
แค่ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนั้นที่ว่าคืออะไร?
“พี่คนสวยมาคนเดียวเหรอคะ”
หนูน้อยจีรณาหันหน้าเอ่ยถามหลังจากคุณลุงขอตัวลุกจากเก้าอี้ เดินไปสั่งเมนูเครื่องดื่มบนหน้าเคาเตอร์พนักงาน
“แหม เรียกแต่พี่คนสวยแบบนี้ มีบ้านมี
