หลังเสร็จกิจร่างสูงดูดีก้าวเดินออกมาจากห้องแต่งตัว บนตัวมีบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวเท่านั้น
ครืดด! ครืดด!
เสียงโทรศัพท์ไม่คุ้นหูดังขึ้น จากกระเป๋าสะพายข้างแบรนด์ดังของวีด้า เรียกความสนใจจากชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี ธามไทยืนมองนิ่งๆ ก่อนจะตัดสินใจ เดินเข้าใกล้เปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามอง
*อิ๋ว*
“...” มือหนากดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นผู้จัดการส่วนตัวของวีด้า
[ยัยด้า งานเสร็จรึยัง?ไหนว่าจะโทรมาบอกไง ฉันง่วงแล้วนะ] อิ๋วร่ายยาว หลังคุยงานเสร็จหล่อนนั่งดื่มค่าเวลา ระหว่างรอรับเพื่อนสาวกลับคอนโด แต่จนแล้วจนรอดอีกฝ่ายก็ไม่โทรมาเสียที จนตอนนี้เธอเมามากแล้ว
“วีด้าเมา หลับไปแล้ว”
[เอ่อ...นะนั่น คุณธามไทหรอคะ]
“ครับ”
[วีด้าอยู่กับคุณใช่มั้ย?]
“ครับ”
[...ถ้าอย่างนั้น อิ๋วฝากด้วยนะคะ อิ๋วไม่รบกวนแล้วค่ะ]
“ครับ ไม่ต้องห่วง” สายตัดไปแล้ว ทำให้ธามไทไม่ได้ยิน คนที่อยู่ปลายสายเมื่อครู่กำลังกรีดร้องกร
