วันต่อมา...
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะด้า เจ๊ชอบมาก” เนเน่มองภาพถ่ายของวีด้าใส่ชุดเดรสภายใต้แบรนด์ชั้นนำที่เธอเป็นเจ้าของด้วยความปลื้มปริ่ม ใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างพึงพอใจ
“ขอบคุณเจ๊เน่ด้วยนะคะที่ไว้ใจด้า”
“ขอบคงขอบคุณอะไรกัน ด้ามาถ่ายงานให้ฟรีๆ เจ๊ต่างหากต้องขอบคุณ ด้ามืออาชีพมากเลยรู้มั้ย รูปที่ถ่ายออกมาสวยไม่มีที่ติ ถ้าแม่เจ๊เห็นต้องชอบมากแน่ๆ”
“เจ๊เน่น่ารักจังเลยนะคะ” อยู่ใกล้พวกเขาฉันรู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่กับคนในครอบครัวยังไงอย่างงั้น
“ชมกันแบบนี้เจ๊ก็เขินน่ะสิ....อ้าวธาม มาทำอะไรที่นี่ หรือว่าจะมาดูชุดสวยๆไปฝากสาว” เขินอายได้ไม่นาน สายตามองเห็นคนมาใหม่ อดไม่ได้ต้องเอ่ยแซวออกไปอย่างนั้น
“หวัดดีเจ๊เน่ ผมมารับด้า” ธามไทตอบอย่างไม่อ้อมค้อม สายตาคมมองเห็นภาพถ่ายบนไอแพดในมือเนเน่อย่างถือวิสาสะ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจ 'ชุดบ้าอะไรวะ'
“ด้าขอตัวกลับก่อนนะคะ ไว้ไปดื่มที่คลับด้วยกั
