ธามไทสั่งยกเลิกคิวงานของวีด้าทั้งหมดหนึ่งเดือนเต็ม พร้อมจ่ายเงินเดือนผู้จัดการให้อิ๋ว มิหนำซ้ำยังใช้โอกาสนี้ขนของของวีด้ามายังเพนท์เฮาส์โดยให้เหตุผลว่า เธอป่วย เขาไม่ไว้ใจให้อยู่คนเดียว
“เห้อออ...” เสียงถอนหายใจดังขึ้นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ร่างบางลุกๆนั่งๆ เบื่อกับการนั่งๆนอนๆในห้องสี่เหลี่ยม แม้ที่นี่จะกว้างใหญ่กว่าคอนโดของเธอหลายเท่า แต่จะให้อยู่เฉยๆไม่ทำอะไรเลยมันน่าเบื่อนี่นา
“ไปโรงแรมได้มั้ยนะ...” เสียงหวานบ่นพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจกดโทรศัพท์ต่อสายหาแฟนหนุ่ม แต่ไม่ว่าโทรกี่ครั้งปลายสายกลับไม่ตอบรับ ทำวีด้าเกิดความลังเล เกรงว่าตัวเองจะไปรบกวนเวลาทำงาน“...พี่ธามยุ่งอยู่แน่เลย ....กินอะไรรึยังนะ”
“สั่งข้าวไปกินด้วยกันดีกว่า” คิดได้อย่างนั้นมือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง กดสั่งอาหารสามสี่อย่าง แล้วรีบพาตัวเองเข้าไปเปลี่ยนใส่เสื้อผ้าชุดใหม่
@โรงแรม
เสียงรองเท้าส้นสูงสี่นิ
