“ถามทำไม!?”
จู่ๆ เขาก็รู้สึกไม่ชอบใจที่เธอถามชื่อคนอื่นขึ้นมาดื้อๆ จึงเผลอลืมตัวเอ่ยเสียงแข็งออกไป
ทว่า วีด้ากลับไม่คิดเช่นนั้น ใบหน้าสวยเจื่อนลงเล็กน้อย เมื่อคิดว่าตัวเองล้ำเส้นเขา 'แกไม่ควรยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขายัยด้า อย่าลืมสิแกมาอยู่ตรงนี้เพราะอะไร' ร่างบางเอ่ยเตือนตัวเองในใจ
“พี่ธามไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ” ใบหน้าสวยหันหนี มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปลดล็อคหน้าจอไถดูโซเชียล เลิกให้ความสนใจคนข้างๆราวกับว่าเขาเป็นเพียงธาตุอากาศยังไงอย่างงั้น
“ไม่ใช่อย่างนั้นด้าพี่แค่รู้สึก..เอ่อ..ช่างมัน! เอาเป็นว่าเพื่อนพี่ชื่อคอปเตอร์ ด้าเคยเจอมันวันงานเปิดสนาม” ธามไทร่ายยาว อธิบายให้คนตัวเล็กเข้าใจ เขาพอจะรู้ความหมายประโยคนั้นของเธอ
“ค่ะ”
“โกรธพี่หรอ?”
“เปล่าค่ะ พี่ธามจะบอกหรือไม่ ก็เป็นสิทธิ์ของพี่”
จากนั้นเกิดความเงียบขึ้นไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาอีก ต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดตัวเอง กระทั่งรถหรูขับเข
