ต้องปรับตัว
1289 คำ
สัปดาห์แรกของการย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพสำหรับบัวบงกชมันไม่ง่ายเลยทั้งสถานที่ทั้งผู้คนมันทำให้เธออยากจะกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านนอกตามเดิม แต่ยังโชคดีมากที่มีธัญวดีน้องสาวของเธียรธวัชคอยให้คำปรึกษาและให้กำลังใจ
ตั้งแต่ชายหนุ่มพาเธอมาอยู่ที่นี่เธอก็เจอเขาแค่ไม่กี่ครั้งเพราะเธียรธวัชออกไปทำงานตั้งแต่เช้า กว่าจะกลับบ้านก็มืดค่ำและบางวันก็ไม่ได้กลับมาค้างที่บ้าน
ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมเล็กเมื่อไปติดต่อเข้าเรียนที่โรงเรียนแล้วเธียรธวัชก็ให้เลขาพาเธอไปเรียนพิเศษเพิ่มเติมครบเกือบทุกวิชาเพราะไม่อยากให้มีปัญหาถ้าหากจะเข้าไปเรียนในช่วงเปิดเทอมเพราะการอยู่โรงเรียนประจำจะออกมาเรียนพิเศษในช่วงเย็นนั้นมันค่อนข้างยาก นอกจากเรียนพิเศษที่โรงเรียนกวดวิชาแล้วชายหนุ่มยังซื้อโน้ตบุ๊กและแท็ปเล็ตให้กับหญิงสาวสำหรับเอาไว้เรียนออนไลน์ตอนที่อยู่หอพักอีกด้วย
“เป็นยังไงบ้างบัวครูภาษาอังกฤษคนนี้ โอเคไหม” ธัญวดีถามบัวบงกชหลังจากที่เธอแล้วเริ่มเรียนคอร์สภาษาอังกฤษออนไลน์ได้หลายชั่วโมงแล้ว
“ดีมากๆ เลยค่ะพี่ธัญญ่า บัวเข้าใจเมากขึ้นเยอะเลยค่ะ"
“ดีแล้วอย่าลืมนะบัวถ้ามีปัญหาเรื่องเรียนต้องรีบบอกพี่บอกพี่เธียรหรือไม่ก็บอกเลขาพี่เธียรนะ อย่าเก็บปัญหาไว้คนเดียวเพราะหากปัญหาสะสมมากๆ มันจะแก้ไขยาก” ธัญวดีบอกด้วยความเป็นห่วง
“ขอบคุณพี่ธัญญ่านะคะถ้าไม่มีพี่คอยแนะนำบัวก็คงแย่”
“บัวปรับตัวได้ดีพี่ว่าเชื่อว่าคนเก่งอย่างบัวจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ ถึงตอนนี้บัวจะไม่มีคุณยายแล้วแต่อย่าลืมว่าพี่กับพี่เธียรอยู่”
“ค่ะพี่ธัญญ่า” หญิงสาวเรียกธัญวดีน้องสาวน้องสาวของเธียรธวัชอย่างสนิทสนม
หลังจากเรียนออนไลน์ในช่วงเช้าแล้วช่วงบ่ายบัวบงกชก็ออกมาเรียนพิเศษที่สถาบันกวดวิชาในช่วงอาทิตย์แรกคนขับรถที่บ้านของเธียรธวัชเป็นคนพาเธอมาส่ง
แต่พอเข้าสัปดาห์ที่สองเด็กสาวก็ขอนั่งรถไฟฟ้ามาเรียนเองเพราะรู้สึกเกรงใจมากๆ แต่วันนี้หลังจากเลิกเรียนเธอไม่ต้องนั่งรถไฟฟ้ากลับเองเพราะธัญวดีมารอเธอที่หน้าโรงเรียนกวดวิชา
“พี่ธัญญ่ามาเดินเที่ยวแถวนี้เหรอคะ” บัวบงกชถามเพราะโรงเรียนกวดวิชาที่มาเรียนนั้นอยู่บนศูนย์การค้าแห่งหนึ่ง
“พี่มารอรับบัวน่ะ ไปเดินซื้อของเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ”
“ได้ค่ะพี่ธัญญ่า”
บัวบงกชเดินคู่มากับธัญวดีทั้งสองพากันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้อยู่จนได้ของเต็มมือไปหมด
“บัวอยากได้อะไรอีกไหม”
“ไม่แล้วค่ะ พี่ธัญญ่าซื้อของให้บัวเยอะมาก อันที่จริงบัวใส่ชุดเดิมของพี่ก็ได้ไม่ต้องซื้อใหม่หรอกนะคะบัวเกรงใจพี่”
“ไม่ต้องเกรงใจเลยเพราะทั้งหมดไม่ใช่เงินของพี่สักหน่อย พี่เธียรให้เงินเรามาช้อปปิ้งตั้งเยอะ”
“ก็คุณเธียรเขาเป็นพี่ชายของพี่ธัญญ่านี่คะ”
“อย่าคิดมากสิบัวเขาก็ให้เราสองคนนั่นแหละ ตอนนี้บัวก็คือน้องสาวของเราสองคนนะ”
“ขอบคุณนะคะพี่ธัญญ่าที่ไม่รังเกียจแล้วยังดูแลบัวอย่างดี”
“ใครจะรังเกียจเด็กน่ารักอย่างบัวล่ะ พี่ว่าเราไปดูเสื้อผ้ากันอีกสักนิด พี่อยากได้อีกสักสองสามชุด”
ทั้งสองพากันเดินมายังแผนกเสื้อผ้านอกจากจะซื้อให้ตัวเองแล้วธัญวดียังซื้อให้บัวบงกชอีกหลายชุดเธอรู้สึกเอ็นดูเด็กสาวคนนี้เป็นอย่างมาก บัวบงกชเป็นคนนิสัยน่ารักขี้เกรงใจ
“มีอะไรอยากได้เพิ่มเติมอีกไหม”
“พอแล้วจริงๆ ค่ะที่พี่ซื้อให้บัวมันก็เยอะมากๆ พอเปิดเทอมบัวคงไม่ได้ใส่ชุดพวกนี้”
“ก็เอามาใส่ไว้ตอนเรียนพิเศษไงล่ะ ช่วงเปิดเทอมก็ใส่ชุดนักเรียน”
“ค่ะพี่ธัญญ่า”
“พี่ว่าเดี๋ยวเราไปซื้ออุปกรณ์การเรียนกันนะ ร้านนี้มีแต่น่ารักมากๆ เลยพี่เองก็อยากได้ไปไว้ใช้อยู่เหมือนกัน”
ธัญวดีเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งตอนนี้เธอกำลังอยู่ชั้นปีที่สี่พอเรียนจบก็มีแผนจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ
สองสาวใช้เวลาอยู่ในร้านอุปกรณ์การเรียนอยู่นานเมื่อเลือกของที่ตนเองถูกใจแล้วก็พากันไปทานอาหารญี่ปุ่น
“บัวเคยมากินอาหารญี่ปุ่นไหม”
“ไม่เคยหรอกค่ะส่วนใหญ่ก็จะกินแค่ซูชิที่ขายตามข้างทางชิ้นละสิบบาทก็หรูแล้วสำหรับเด็กบ้านนอกอย่างบัว”
“เรายังมีเวลาช่วงปิดเทอมอีกสองอาทิตย์พี่ว่าจะพาบัวกินทุกอย่างที่บัวอยากกินเลย เริ่มตั้งแต่ร้านนี้ก่อนก็แล้วกันนะ” นี่เป็นครั้งแรกที่บงกชได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้อาหารหน้าตาสวยงามรสชาติถูกปากทำให้เธอยิ้มกว้าง ตั้งแต่คุณยายเสียไปก็เป็นมื้อนี้ที่เธอทานอาหารได้มากกว่าปกติ
“ชอบไหมบัว”
“ชอบมากๆ ค่ะแต่ถ้าให้บัวมากินคนเดียวคงไม่มีตังจ่ายแน่ๆ”
“ใครจะปล่อยให้บัวมากินคนเดียวล่ะ ถ้าอยากมากินก็ชวนพี่หรือพี่เธียรก็ได้”
“บัวคงไม่กล้าชวนคุณเธียรหรอกค่ะ ตั้งแต่บัวย้ายมาอยู่ที่นี่บัวเคยเจอคุณเธียรแค่ไม่กี่ครั้ง ปกติคุณเธียรทำงานหนักแบบนี้ตลอดเหรอคะพี่ธัญญ่า”
“ก็ประมาณนี้แหละ เขาออกไปทำงานแต่เช้ากว่าจะกลับก็มืดค่ำหรือบางครั้งก็ไปค้างที่คอนโด ทิ้งให้พี่อยู่บ้านคนเดียวแต่พอบัวมาอยู่ด้วยพี่ก็หายเหงาไปเยอะเลย บัวถามถึงเขาทำไมมีอะไรไหม”
“เปล่าหรอกค่ะ บัวแค่สงสัยเฉยๆ บัวไม่รู้เลยว่าคนกรุงเทพฯเขาทำงานหนักมากขนาดนี้”
“พี่เธียรเขารับผิดชอบเยอะน่ะ ต้องเข้ามาดูแลบริษัทแทนพ่อกับแม่ทั้งหมดตั้งแต่อายุยังน้อย” บิดามารดาของเธียรธวัชและธัญวดีเสียชีวิตไปพร้อมกันเมื่อสองปีก่อน
จากนั้นชายหนุ่มต้องมารับผิดชอบงานในบริษัททั้งหมดครอบครัวของเธียรธวัชมีบริษัทผลิตขนมซึ่งมีมากมายหลายสิบชนิดและจะมีขนมออกใหม่อยู่ตลอด ทำให้ชายหนุ่มค่อนข้างทำงานยุ่งมากๆ นอกจากจะต้องเข้าไปทำงานที่ออฟฟิศบางครั้งก็ต้องไปดูงานที่โรงงานผลิตหรืออาจจะต้องออกไปตามแหล่งวัตถุดิบต่างๆ มันเลยทำให้เขาไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย
“แล้วถ้าพี่ธัญญ่าเรียนจบแล้วจะไปช่วยงานคุณเธียรไหมคะ”
“ช่วยสิ แต่พี่ต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษก่อน”
“พี่ธัญญ่าจะไปเรียนอังกฤษเหรอคะ แล้วจะไปตอนไหน” บัวบงกชตกใจเพราะถ้าธัญวดีไม่อยู่เธอก็ต้องเหงาแน่
“ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก พี่ต้องเรียนจบปีสี่ก่อน”
“บัวคงเหงาถ้าพี่ไม่อยู่”
“ถึงไม่อยู่เราก็โทรหากันได้และถ้าเปิดเทอมบัวเข้าไปอยู่หอก็จะมีเพื่อนเพิ่มขึ้น อย่าเพิ่งคิดมากเลยพี่ไม่ได้ไปพรุ่งนี้สักหน่อย”
- ผู้เขียน
