บัวบงกชลงมานั่งรอเธียรธวัชบริเวณม้าหินอ่อนชั้นล่างของตึกคณะหญิงสาวหันหลังให้ถนนแต่จับโทรศัพท์และเปิดกล้องหน้าไว้เพื่อจะได้มองว่าชายหนุ่มขับรถมาจอดแล้วหรือยัง
เธอชวนเพื่อนที่ชื่อมาร์คคุยไปเรื่อยๆ เมื่อเห็นรถของเขามาจอดอยู่หญิงสาวก็แอบยิ้มที่มุมปาก
“โอ๊ย....”
“เป็นอะไรบัว”
“ไม่รู้อะไรมันเข้าตามาร์คช่วยดูให้หน่อยได้ไหม”
มาร์คที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามรีบลุกขึ้นมาใกล้ๆ และก้มใบหน้าเข้าไปใกล้บัวบงกชในจังหวะที่เธียรธวัชจอดรถและมองมาพอดี
ชายหนุ่มกำหมัดแน่นเพราะไม่คิดว่าจะมาเห็นผู้หญิงของตนเองอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้ ผ่านไปเพียงไม่กี่วันที่เขาและเธอไม่ติดต่อกันแต่หญิงสาวก็ไปมีผู้ชายคนอื่นแล้ว เขาโมโหมากจึงรีบเปิดประตูรถและปิดประตูอย่างดังเพื่อให้รู้บัวบงกชรู้ว่าตอนนี้ตนเองมาถึงแล้ว
“ไม่เห็นมีอะไรเลยบัว”
“เมื่อกี้บัวรู้สึกเหมือนมีอะไรเข้าตาจริงๆ นะแต่พอกระพริบตาหลายๆ ครั้งก็รู้สึกดีขึ้น
