"เมษาเข้มแข็งไว้นะลูก พ่อเราเขาไปสบายแล้ว"
เมื่อนั่งลงจุดธูปเคารพศพเสร็จ คุณองศาก็หันไปพูดคุยให้กำลังใจคนที่กำลังสะอื้นไห้อยู่ข้าง ๆ ลูบหลังปลอบประโลมอย่างเห็นอกเห็นใจลูกสะใภ้นัก
"ขอบคุณที่มานะคะ"
"ต้องมาอยู่แล้ว คุณติไม่น่าด่วนจากไปเร็วเลยนะ เพิ่งเจอหน้ากันเมื่ออาทิตย์ก่อนแท้ ๆ"
"เชิญไปนั่งที่เก้าอี้เถอะค่ะ พระใกล้จะมาสวดอภิธรรมแล้ว"
เมษาไม่มีกระจิตกระใจอยากพูดคุยกับคนข้างกาย จึงเลือกที่จะเชิญให้คุณองศาไปนั่งให้ห่างกับตัวเองอย่างไม่ให้เสียมารยาท ชายชราเข้าใจกับทีท่าที่อีกคนแสดงออก จึงเลือกเดินไปทักทายเพื่อนฝูงคนอื่น ๆ ที่รู้จักแทน
"ไปหาข้าวกินก่อนกลับบ้านกันนะเมษา" หญิงสาวที่ยังคงนั่งเหม่ออยู่ในรถเบาะข้างคนขับ ไม่ได้รับรู้อะไรรอบตัวเลยสักอย่าง หลังจากสวดอภิธรรมแล้วเสร็จ ตะวันฉายก็พาขับรถออกมาจากวัด ทั้งที่ใจจริงเมษาอยากนอนเฝ้าคนเป็นพ่ออยู่ที่นั่นทั้งวันทั้งคืนเลยด้วยซ้ำ
ตะวันฉายได้
