เมษากลับเข้ามายังบ้านที่เป็นเรือนหอของเธอ วันนี้ตะวันฉายกลับมาบ้านตั้งแต่หัววันเช่นกัน เข้าครัวทำอาหารเย็นไว้รอคนที่เขาไม่ได้พบเจอหน้ามาเกือบสองอาทิตย์อย่างตั้งอกตั้งใจ
"กลับมาแล้วเหรอเมษา เป็นไงบ้างวันนี้เหนื่อยหรือเปล่า"
คำถามที่เป็นห่วงเป็นใย มักได้ยินเขาถามกันแบบนี้เสมอตั้งแต่ที่บิดาเธอเสียชีวิต รู้สึกอบอุ่นหัวใจอยู่ไม่น้อย แม้จะรู้ว่าที่เขาทำดีด้วยเพราะรู้สึกสงสารมากกว่าจะรู้สึกรักก็ตามที
"นิดหน่อยค่ะ มีเรื่องให้คิดมากมาย วันนี้เมษารู้สึกปวดหัว"
เสื้อสูทและกระเป๋าที่เมษาหิ้วถือมา ตะวันฉายเดินเข้าไปแย่งเอามาถือไว้ สีหน้าของหญิงสาวไม่สู้ดีนัก ดวงตายังแดงก่ำเหมือนกับคนที่เพิ่งผ่านการร้องไห้มาอีกแล้ว
"คิดถึงคุณพ่ออีกแล้วสิใช่ไหม ร้องไห้มางั้นเหรอ?"
"ก็คิดถึงทุกวันค่ะ ยิ่งวันนี้ยิ่งรู้สึกคิดถึงมากเป็นพิเศษ พี่ซันรู้ไหมวันนี้ตำรวจมาหาเมษาที่บริษัทด้วยนะคะ"
"มาทำไมไหนว่าเขาปิดคดีเรื่อ
