คุณองศาถูกเรียกตัวให้เข้ามาพบ หลังจากที่คุณกีรติพูดคุยกับลูกสาวแล้วเสร็จ ห้องที่ปรึกษาประธานอาวุโส ชายสูงวัยเดินเข้าไปภายในห้องนั้นพร้อมกับหัวใจที่เต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เหมือนวัวสันหลังหวะมีแต่ความหวาดกลัวและหวาดระแวงอยู่ในใจ แต่ก็ยังทำสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนกับว่าไม่มีความผิดติดตัวอยู่
"เรียกผมมาพบมีอะไรเหรอคุณติ?"
"เชิญนั่งก่อนสิคุณองศา"
คุณองศานั่งหลงตรงหน้ากับอดีตท่านประธานอย่างไม่รอช้า สีหน้ายังคงดูเรียบเฉยและนิ่งเงียบเป็นปกติ
"เรารู้จักกันมานานแค่ไหนแล้วคุณองศา?"
"สามสิบกว่าปีแล้ว มีอะไรหรือเปล่าคุณติ?"
"สามสิบกว่าปี คุณไม่นับว่าผมเป็นเพื่อนแท้เลยหรือไงนะ"
สองมือที่เริ่มเหี่ยวย่นประสานเข้าหากัน วางเอาไว้บนโต๊ะทำงาน สายตาจับจ้องมองคนตรงหน้าอย่างกำลังใช้ความคิด
"ต้องคิดสิคุณติ คุณก็ถามออกมาได้นะ ฮ่า ๆ ๆ"
"คิดว่าผมเป็นเพื่อน แล้วทำไมคุณถึงกล้าหักหลังผม?"
คำพูดที่ได้ยินทำให้คนตรง
