แล้วทั้งสองก็มองสบตากันด้วยความรักใคร่ ดวงตาฉายแววแห่งความสุขอย่างเห็นได้ชัด
“โอ้…น่ารักจังเลยเมียจ๋า อย่างนี้ต้องให้รางวัลซะแล้ว” คนที่นั่งแนบข้างว่าที่คุณแม่ อุทานเสียงดังอย่างถูกอกถูกใจ ดวงตาคมพริบพราวด้วยแววเจ้าเล่ห์
“อุ๊ย…แล้วนี่จะพาไปไหนอีกล่ะคะ?” ตกใจที่จู่ๆ สามีก็อุ้มขึ้นในวงแขน คว้ามือไปหยิบกระเป๋าถือใบเล็กของภรรยา แล้วพาเธอเดินลิ่วออกจากห้องทำงาน
“กลับบ้านไปมอบรางวัลจ๊ะ เอาชุดใหญ่เลยแล้วกันเนอะ” คนตัวโตส่งแววตากรุ้มกริ่ม อีกทั้งยังยักคิ้วหลิ่วตาให้แม่ยอดรัก แล้วพาเธอเดินมุ่งตรงไปขึ้นรถกลับบ้าน ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานเลยด้วยซ้ำ
พอมาถึงบ้านแสนสุข เลโอก็รีบอุ้มร่างภรรยาคนสวยเข้าห้องนอนทันที กายหนาซุกซบคลอเคลียกายหอมหวาน ที่นั่งแนบชิดอยู่บนเตียง ด้วยความหิวกระหายในรสสวาทของเมียรัก ถึงแม้สายน้ำผึ้งกำลังจะมีลูกคนที่สอง เขาก็ยังคงปรารถนาในตัวเธออยู่ไม่เสื่อมคลาย ไม่เคยเบื่อหน่าย
