“ถ้าคุณไม่ออกไป งั้นฉันไปเอง” เมื่อเห็นเขายังทำหูทวนลม ก็เดือดดาลและทนกับความหน้าด้านของเขาไม่ไหว จึงดึงสายน้ำเกลือที่แขนออกด้วยความแรงจนเลือดกระเซ็น ขาเรียวเล็กเตรียมก้าวลงจากเตียง ด้วยท่าทางสโหลสเหล เพราะไม่มีเรี่ยวแรง จากการนอนอยู่แต่บนเตียงมาเป็นเวลานาน
“อย่านะฮันนี่ ผมไปเอง” เมื่อเห็นเมียดึงสายน้ำเกลือออกและพยายามลงจากเตียง เพียงเพราะต้องการไปให้พ้นหน้าตัวเอง ชายหนุ่มก็บังเกิดความเสียใจอย่างมหาศาล สีหน้าแสดงความเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด
“งั้นก็ไปซะสิ ออกไปแล้วไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ” เร่งให้เขาออกไปจากห้อง โดยไม่แยแสต่อความรู้สึก ไม่สนใจว่าสามีจะคิดยังไง แต่หากเขายังไม่ไป เธอนี่แหละที่จะไปเอง แม้จะต้องคลานไปก็ตาม
“เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป” สายน้ำผึ้งเพิ่งคิดอะไรได้ จึงเรียกชายหนุ่มเอาไว้ ก่อนที่เขาจะไปให้พ้นๆ หน้า
“คุณเปลี่ยนใจแล้ว ใช่ไหมจ๊ะที่รัก” น้ำเสียงลิงโลด เลโอเปิดยิ้มกว้าง
