“ยายสอง!” สุทธิดาเดินลอยหน้าลอยตาจากไปอย่างสบายอารมณ์ หนึ่งธิดามองตามร่างน้องสาวไปจนสุดตา
ร่างของภูผาผวาขึ้นสุดตัว ก่อนที่เขาจะร้องด้วยความเจ็บ
“เป็นยังไงบ้างคะคุณภู” เสียงคุ้นเคยที่เอ่ยถามทำให้ภูผาหันขวับไปมอง เขาผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งใจเมื่อเห็นว่าเป็นเจ้านายสาว
“คุณหนึ่ง”
“ไม่ต้องขยับหรอกค่ะ คุณภูบาดเจ็บอยู่”
“ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ” จำได้ว่ามาดูไร่ให้เจ้านายและโดนกลุ่มคนร้ายไล่ยิงจนพลัดจากน้ำตก และจำอะไรไม่ได้อีกเลย
“เรื่องมันยาวน่ะค่ะ มีคนงานช่วยคุณภูเอาไว้ วันนั้นพี่หาญบอกให้หนึ่งไปดูไร่ใหม่ของเราด้วยน่ะค่ะว่าชอบไหมก็เลยตามคุณภูไป” จริงๆ เธอกับหาญไม่ได้ทะเลาะกัน เขาเป็นคนบอกให้เธอชวนทะเลาะเอง เธอก็งงๆ เขาเลยบอกเหตุผล หญิงสาวนึกย้อนไปถึงวันที่สุทธิดาทำร้ายตัวเองวันนั้น
“พี่หาญนี่มันเรื่องอะไรกันคะ” น้ำเสียงจริงจังของคนเป็นเมียที่ตามเข้ามาถึงในไร่ทำให้หาญรวบร่างน้อยมา
