ร่างเล็กถูกวางในนั่งลงบนขอบอ่างล้างหน้า ขาเรียวทั้งสองอ้ากว้างตอบรับลำตัวที่แทรกเข้ายืนกั้นกลางไว้อย่างเต็มใจ ไม่มีการต่อต้านหรือปฏิเสธมีเพียงความรู้สึกเรียกร้องของกันและกัน มาร์ตินยกมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดจนหมดแล้วจัดการถอดมันออกจากตัว
“คิดถึงมั้ยครับ”
เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามขึ้นพร้อมใบหน้าหล่อยื่นเข้ามาใกล้ มาร์ตินเอียงหน้าเล็กน้อยกดปากจูบลงริมฝีปากเล็กอย่างอ่อนโยน พร้อมใช้มือจับขอบกระโปรงนักศึกษาดึงลงจากสะโพกฉันยกสะโพกขึ้นอย่างรู้หน้าที่ กระโปรงสีดำตัวสั้นถูกโยนไปกองไว้อยู่มุมห้องน้ำ ตอนนี้มีเพียงชั้นในสีชมพูหวานปกปิดร่างกายเท่านั้น
“เราเจอกันทุกวัน” แต่ความจริงฉันคิดถึงเขาตลอด แค่ห่างกันนิดหนึ่งก็คิดถึงแล้ว...
“หมายถึงตรงนี้ครับ...คิดถึงมั้ย” ฝ่ามือหนาจับเข้ายังข้อเท้าเล็ก บังคับใช้หลังเท้าสัมผัสกับส่วนกลางที่หลบอยู่ภายใต้กางเกง รับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าตอนนี้มันกำลังเริ่มขยาย
