ด้วยความข้องใจและสงสัยว่าเพื่อนตัวเองมาทำอะไรที่นี่ ฉันตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกจากกระเป๋า กดพิมพ์ข้อความหาทิศเหนือในระหว่างที่ตัวรถของมาร์ตินกำลังเคลื่อนออกจากคอนโดมุ่งตรงเข้าสู่ถนนใหญ่
ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด! ติ๊ด!
(ฮัลโหล)
เสียงทุ้มของผู้ชายลอดเข้ามาจากปลายสาย และยังไม่ทันจะอ้าปากพูดสายตากันเผลอไปสบตากับคนข้าง ๆ ที่ลอบมองมาทางฉันอย่างสงสัยเช่นกัน ทำให้ต้องหันหน้าจอโทรศัพท์ให้มาร์ตินได้เห็นรายชื่อบุคคลที่ฉันโทรออกไป
สงสัยได้ยินเสียงผู้ชายแต่ไม่รู้ว่าเจ้าของเสียงนั่นคือทิศเหนือ
“มึงอยู่ไหน” เมื่อจัดการคนข้าง ๆ เสร็จก็กลับมาให้ความสนใจคนในสายต่อ เปิดประเด็นแบบนี้ก่อนแล้วค่อยเข้าเรื่อง
(บ้าน) ทิศเหนือตอบกลับเพียงสั้น ๆ ในระหว่างนั้นเหมือนจะได้ยินเสียงล็อกรถจากปลายสาย
“ตอแหลเพื่อนอีกแล้วนะ” บ้านอีทิศอยู่ที่นี่ซะที่ไหน แล้วคอนโดที่อยู่ประจำก็ไม่ใช่ที่นี่ด้วยอีกเช่นกัน ฉันเคยไปมาหลายครั้ง
