(มาร์ติน) (10 นาที ก่อนเต๋าเต้ยจะส่งข้อความหาปลาเก๋า)
ณ คอนโดริมแม่น้ำเจ้าพระยา
“ช่วงนี้ไม่ต้องเข้ามาทำความสะอาดนะครับ สักสี่ห้าวันเดี๋ยวผมโทรไปแจ้งบริษัทเอง...ใช้สมาธิอ่านหนังสือ”
“ค่ะคุณมาร์ติน”
เสียงแม่บ้านของบริษัททำความสะอาดขานรับคำสั่ง ก่อนจะเร่งมือทำความสะอาดห้องพักตามหน้าที่ ร่างสูงก้าวเท้าเดินออกจากจุดนั้น พาตัวเองหายเข้าไปในห้องนอน หยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาเพื่อนสนิท นัยน์ตาคมจ้องมองไปยังอะไหล่รถหายาก ที่เต๋าเต้ยขอร้องให้ช่วยหามาให้
ความจริงบริษัทของแม่สามารถจัดการหามาให้ได้ตั้งแต่ 2 วันที่แล้ว แต่เขารู้มาว่าเต๋าเต้ยจะไม่อยู่ไปต่างจังหวัดหลายวันในวันนี้ เลยตั้งใจยื้อเวลารอจนเต๋าเต้ยออกต่างจังหวัดไปแล้ว ของที่มันต้องใช้ยังไงก็ต้องใช้ทันที
ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด! ติ๊ด!
(เออ) เสียงทุ้มตอบกลับหลังกดรับสาย
“ของที่มึงให้หาได้แล้วนะ มาเอาเลยเปล่า”
(มาตอนกูออกต่างจังหวัดพอดี
