“แต่กูอยากได้สิบสาม มึงไปเอาเลขอื่นไป”
คนเอาแต่ใจไม่มีทีท่าจะยอมง่าย ๆ เหมือนจะยอมหลบพอคิดไปคิดมาก็วกกลับมาจุดเดิมอีกครั้ง ลองต่อรองก่อนเผื่อได้ซึ่งรู้ดีว่าเปอร์เซ็นต์ที่ไอ้เต๋าจะยอมนั้นน้อยเหลือเกิน อาจไปกระตุ้นให้ยิ่งสนใจมากเข้าไปอีกด้วยก็ได้
“มึงเป็นอะไรกับเลขนี้เนี่ย”
“ชอบ” ก็ชอบจริง ๆ แต่หมายถึงชอบอีกคนที่เกิดวันเดียวกับเต๋าเต้ย
“แค่นี้”
“เออ แลกเลขกัน”
“ไม่” เต๋าเต้ยปฏิเสธอย่างไม่ลังเล
“...ศึกชิงเลขเหรอวะเนี่ย”
วาฬที่ยืนฟังอยู่นานพูดขึ้น ยกเว้นแอสตันที่พอจะรู้เรื่องอยู่บ้างว่าทำไมเขาถึงอยากได้เลขนี้ ทำเพียงหันมาสบตาแล้วส่งยิ้มอย่างรู้ทันมาให้
“เออ ทำไมต้องสิบสามวะ ไม่เอาเลขวันเกิดตัวเองแอสตันมันเอาเลขวันเกิดเขียนฝันแล้ว ไม่มีใครแย่งเลขมึงเลย” เต๋าเต้ยพูดอย่างไม่เข้าใจ แล้วที่พูดว่าไม่มีใครแย่งเลขของเขามันก็ไม่รู้ตัวอีกนั่นแหละว่ากำลังแย่ง
“เอาสามสิบเอ็ด” กลับไปทางเดิมในเมื
