“คนหล่อพระคุ้มครอง แล้ววันนี้มาร์ตินไม่มาเรียนใช่มั้ย” ทิศเหนือยังคงเป็นห่วงมาร์ตินไม่เลิก ฉันเองก็เป็นห่วงและกำลังจะไปดูแลเขาเหมือนกัน
“อือ สองสามวันแหละไม่ได้มาเรียน บอกว่าเจ็บแก้มโดนกำปั้นอีกฝ่ายจุ๊บไปทีหนึ่ง” ด้วยความลืมตัวดันพูดออกไปหมดทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่ได้เจอมาร์ตินเช่นเดียวกันคนอื่น
“มึงรู้ได้ไงอีเก๋า รู้เหมือนมาร์ตินมารายงานด้วยตัวเอง” ทิศเหนือย้อนถามด้วยความสงสัย และไม่ใช่แค่ทิศเหนือที่สงสัยแล้วตอนนี้มีโป๊ยเซียนด้วยอีกคน
“ไอ้เต๋าบอก” ชื่อเดียวเท่านั้นที่ผุดเข้ามาในหัว
“อีเต๋ามันตีท้ายครัวกูแน่ ๆ เป็นห่วงเป็นใยผู้ชายถามเยอะเกินเพื่อนหรือเปล่า มาร์ตินต้องมีอะไรที่เราไม่รู้เซนส์กูมันบอกแบบนั้นจริงนะ”
“เซนส์มึงคงบอกให้เตรียมใจไว้ยอมรับตัวจริงที่เขาเปิดออกมาได้เลย” โป๊ยเซียนขยี้ซ้ำเพื่อนไม่หยุด ส่วนฉันเริ่มคิดว่าวิธีหนีออกจากสองคนนี้ก่อนที่จะหลุดปากพูดอะไรออกไปอีก
“เปิดมาเป็น
