รถมินิแวนวิ่งเข้ามาจอดริมรั้วบ้านศลิษาซึ่งรอคนจากบริษัทรับผลิตเครื่องสำอางส่งตัวอย่างสินค้ามาให้เดินลิ่วออกมาโดยไม่รั้งรออะไร ช่วงนี้เธอปล่อยของที่หิ้วมาจากเกาหลีได้กำไรพอสมควรแล้วยังกลับมาต่อยอดเรื่องการบรรจุหีบห่อเครื่องสำอางแบรนด์ตัวเองให้มีความน่ารักสะดุดตา วันนี้เธอแทบจะทนไม่ไหวยามต้องรอตัวอย่างสินค้าเพื่อมาตรวจสอบและทำการโพรโมตเบื้องต้นก่อนสินค้าจะพร้อมขาย
แต่เธอก็อึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคนที่ก้าวลงมาจากรถสีดำมันปลาบนั้นกับเป็นหญิงชราที่ดูแข็งแรง สีหน้าของท่านเรียบนิ่ง นัยน์ตาขึ้งขุ่นเหมือนไม่พอใจโลกใบนี้ เธอรู้สึกคุ้นหน้าหญิงชราท่านนี้ แต่ศลิษาจำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน แต่ที่รู้แน่ๆ คือ ท่านต้องมาผิดบ้านแน่นอน
“สวัสดีค่ะ คุณยายมาหาใครหรือคะ” เธอยกมือไหว้ แล้วถามเสียงเบา นัยน์ตาของท่านอ่อนแสงลง ก่อนจะมองลอดเข้าไปในบ้าน
“ฉันมาดูบ้าน เห็นบอกว่าบ้านหลังนี้จะขาย” ท่านบอก
“เอ๋... คุณยาย
