หวานพาลรัก

ตอนที่ 4

สองพี่น้องปีนขึ้นไปนั่งขนาบคุณแม่บนเตียงกว้าง น้องพริ้งเขย่าแขนคุณแม่เบาๆ

“คุณแม่ขา ลงไปทานข้าวกันเถอะค่ะ” น้องพริ้งรีบเอ่ยปากชวน เมื่อมารดาลืมตาตื่นขึ้นมายิ้มให้

“คุณแม่ไม่สบายหรือเปล่าครับ ทำไมหน้าตาไม่สดชื่นเลย” พี่พร้อมอังหลังมือกับหน้าผากมารดาด้วยความห่วงใย ใบหน้าเคร่งขรึมราวกับคุณหมอกำลังวินิจฉัยโรคคนไข้

เมื่อพี่ชายตั้งข้อสังเกตน้องน้อยก็เอียงคอกะพริบตามองคุณแม่อย่างสำรวจตรวจตรา น้องพริ้งยื่นมือน้อยไปแตะแก้มนุ่มคุณแม่เบาๆ

“น้องพริ้งรู้สึกว่าคุณแม่ตัวร้อนนิดนึงนะคะพี่พร้อมขา หรือพี่พร้อมว่าไงคะ” เด็กหญิงมองหน้าพี่ชายอย่างขอคำปรึกษา พี่พร้อมพยักหน้าเห็นด้วยกับน้องสาว

“คุณแม่ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ คุณแม่สบายดี” พรรณดารายิ้มให้ลูกทั้งสอง หญิงสาวลุกขึ้นนั่งแล้วกางแขนออก เจ้าตัวเล็กทั้งสองรีบคลานเข้าไปซุกอกอุ่นให้คุณแม่กอดอย่างรู้ใจ

“แล้วทำไมคุณแม่ถึงตัวร้อนล่ะคะ” ยายหนูพริ้งยังไม่คลายข้อสงสัย พรรณดาราตวัดสายตาดุไปยังต้นเหตุที่ทำให้เธอตัวร้อน คนหื่นจัดการเธอจนหนำใจแล้วก็แถมบริการอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย แต่หลังจากนั้น แทนที่เขาจะพอ คนมักมากกลับยังมาตามป่วนปลุกเร้าเธอจนร้อนฉ่าขึ้นมาอีกจนได้ กระทั่งลูกสาวมาเคาะประตูเรียกนั่นแหละ เขาจึงยอมล่าถอย ลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูให้ลูก แม้ลูกๆ จะไม่รับรู้ ไม่เห็นอะไรก็ตาม แต่เธอก็รู้สึกอาย เธอจึงแกล้งหลับห่มผ้าหนีอาย ขอเวลาตั้งสติก่อนจะลืมตาขึ้นมาพูดคุยกับลูกๆ

“เพราะคุณแม่นอนห่มผ้าไงครับ ตัวเลยร้อนนิดหน่อย” กวีตอบข้อสงสัยของยายหนู ก่อนยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่นัยน์ตาคู่สวยของภรรยา

“อ๋อ! แบบนี้นี่เอง” น้องพริ้งพยักหน้าช้าๆ ดวงหน้าใสไร้เดียงสาเงยขึ้นมองคุณแม่ เด็กหญิงอึกอักอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจเอ่ยปากขอผู้เป็นแม่ว่า

“คุณแม่ขา เราเลื่อนวันกลับไร่เป็นวันพรุ่งนี้ได้ไหมคะ” น้องพริ้งผู้ถูกคุณปู่คุณย่าไซโคมาตั้งแต่ตื่นนอนออดอ้อนเสียงใส

“ทำไมล่ะคะ” พรรณดาราถาม ยกมือลูบศีรษะลูกสาวเบาๆ เห็นเปียสองข้างยาวถึงกลางหลังที่ถูกบรรจงถักสวยงามแล้วก็นึกถึงใบหน้าแม่สามี ท่านคงเป็นคนถักเปียให้หลานแน่ๆ เวลาพาลูกทั้งสองมานอนที่บ้านหลังนี้ ท่านมักจะทำทุกอย่างให้หลานๆ โดยที่เธอแทบไม่ต้องทำอะไรให้ลูกเลย

“เอ่อ...พี่พร้อมบอกคุณแม่สิคะ” เพราะกลัวว่าคุณแม่จะเอ็ด น้องพริ้งจึงเกี่ยงให้พี่ชายเป็นคนพูดแทน

“เย็นนี้คุณย่าจะจัดงานปาร์ตี้ลูกโป่งให้พวกเรา คุณย่าสั่งลูกโป่งมาแล้วด้วย พวกเราไม่อยากให้คุณย่าเสียใจ พร้อมว่าคุณแม่ก็คงไม่อยากให้คุณย่าเสียใจเหมือนกันใช่ไหมครับ” คำถามปลายปิดของลูกชายทำให้พรรณดาราถอนหายใจเบาๆ

“แต่คุณแม่บอกลุงเพลิงไว้แล้วว่าเราจะกลับบ้านวันนี้นะคะ” พรรณดาราอธิบายเหตุผลให้ลูกฟังด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือบางลูบศีรษะลูกทั้งสองเบาๆ

“แต่น้องพริ้งไม่อยากให้คุณย่าเสียใจค่ะ คุณย่าแก่แล้ว น้องพริ้งสงสารคุณย่า” น้องพริ้งอิงแก้มกับอกแม่ เงยหน้าสบสายตาออดอ้อนเสียงเศร้า คนเป็นแม่สบตาลูกทั้งสอง มีสีหน้าหนักใจ

“นะคะคุณแม่ อยู่ต่ออีกสักวัน พรุ่งนี้ค่อยกลับ เดี๋ยวน้องพริ้งกับพี่พร้อมจะโทรไปขออนุญาตลุงเพลิงเอง”

พรรณดาราถอนหายใจเบาๆ ใบหน้าเคร่งเครียดค่อยๆ คลายออก หญิงสาวคลี่ยิ้มหวานให้ลูกทั้งสอง ก่อนพยักหน้ายอมตามใจลูก แม้จะหนักใจอยู่บ้างกับการที่ต้องโทรไปบอกพี่ชายว่าเธอกับลูกจะอยู่ที่นี่ต่ออีกสักวัน พี่เพลิงของเธอหรือลุงเพลิงของเด็กๆ คงเอ็ดตะโรมาตามระเบียบ แต่รายนั้นถึงจะปากร้าย แต่ก็ตามใจหลานสุดๆ ถ้าพี่พร้อมกับน้องพริ้งเป็นคนโทรไปขออนุญาตเอง คงใจอ่อน ยอมหลานๆ อีกตามเคย

กวีที่ยืนฟังแม่กับลูกคุยกันอยู่เงียบๆ เขาอยากจะตกรางวัลงามๆ ให้ลูกทั้งสองแบบหนักๆ ช่างน่ารัก ว่านอนสอนง่าย และรู้ใจป๊ะป๋าที่สุด

“เอาล่ะ เมื่อตกลงกันได้แล้ว ป๊ะป๋าว่าเราลงไปทานข้าวกันเถอะครับ” วงแขนกว้างและแข็งแกร่งกำยำกางออก กวีย่อตัวลงนั่งคุกเข่า เจ้าตัวน้อยทั้งสองรีบลงจากเตียงวิ่งเข้าหาบิดา คุณพ่อลูกสองอุ้มลูกสาวลูกชายด้วยแขนคนละข้าง เมื่อกระชับวงแขนแน่นแล้ว จึงลุกขึ้นยืนหันหน้าไปมองคนที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียง

“รีบตามลงมานะหนูพรรณ ถ้าช้า พี่จะขึ้นมาอุ้มถึงเตียง”

กวีเอ่ยคำขู่ เขายิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับยักคิ้วข้างเดียวให้เธอ ก่อนจะหมุนตัวพาลูกเดินออกจากห้องไป พรรณดารามองค้อนแผ่นหลังกว้าง หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ เรื่องเมื่อคืนเธอไม่โทษเขาเพียงฝ่ายเดียว เธอยอมรับว่าใจอ่อนเอง เธอไม่ได้ปฏิเสธขึงขังจริงจัง นั่นเพราะหัวใจไม่รักดีมันไม่เคยเลิกรักเขาได้สักที เธอจึงต้องพ่ายแพ้ให้กับความรู้สึกลึกๆ ข้างในที่มันโหยหาเขามานานแรมปี แต่เมื่อคิดถึงใบหน้าพี่ชาย คนที่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนเธอทุกอย่างในวันที่เธอหอบลูกกลับไปหาถึงไร่ภูอิงฟ้า หญิงสาวก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกผิดที่ทำให้พี่ชายต้องผิดหวัง

ปาร์ตี้ลูกโป่งตอนเย็นผ่านไปอย่างสนุกสนาน เห็นลูกๆมีความสุข หัวเราะร่าเริง คนเป็นแม่ก็พลอยมีความสุขไปกับลูกด้วย หลังปาร์ตี้จบลง คนรู้แกวอดีตสามีรีบพาลูกเข้านอนแต่หัวค่ำ และไม่ลืมลงกลอนล็อกประตูจากด้านในด้วย คนพาลจอมหื่นจึงหมดโอกาสเข้าหาเธอ ถึงอย่างนั้นเขายังหน้าด้านส่งแชทมาหาเธอด้วยข้อความหื่นห่ามทิ้งท้าย ก่อนจะยอมล่าถอยไปจากหน้าประตูห้องที่เธอกับลูกนอนอยู่

นอนกอดลูกหนูจะมีความสุข แต่ถ้าอยากจุกให้มานอนกอดพี่

ตอนนั้นพรรณดาราต้องเอาหมอนมาปิดหน้า เพื่อกรีดร้องระบายความโมโหออกมา ไม่งั้นลูกๆที่เพิ่งหลับไปคงตื่นขึ้นมาเพราะเสียงของเธอแน่ๆ

คนบ้า คนลามก หน้าไม่อาย นี่เธอเคยตาถั่วเลือกเขามาเป็นสามีได้ยังไงกันนะ