“ก็เคยไป แต่ไปมาตั้งหลายปีแล้ว นะคะพี่เพลิงขา ให้หนูไปนะคะ หนูสัญญาว่าจะดูแลตัวเองดีๆ จะไม่ทำให้พี่เพลิงต้องเป็นห่วง”
เพลิงตะวันหันกลับมามองหน้าน้องสาว แววตาอ้อนวอนของเธอ ทำให้เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่
“อือๆจะไปก็ไป ขับรถดีๆ ห้ามเถลไถลไปไหน แล้วก็ต้องกลับบ้านก่อนสองทุ่มนะ”
พรรณดารายิ้มกว้าง หญิงสาวกอดแขนพี่ชาย แล้วอิงซบอย่างออดอ้อน
“พี่เพลิงน่ารักที่สุดเลย ขอบคุณนะคะ”
เพลิงตะวันมองตามน้องสาวที่วิ่งเข้าไปในบ้านอย่างดีใจ แม้จะเป็นห่วงแต่ก็รู้ล่ะว่าตัวเองคงไม่สามารถกางปีกปกป้องน้องตลอดไปได้ อีกอย่างน้องสาวเขาโตแล้ว และไม่ได้เป็นหญิงสาวเรียบร้อยไร้เดียงสาสักหน่อย เขารู้ว่าเธอเก่งและเอาตัวรอดได้ ไม่อย่างนั้นจะไปอยู่เมืองนอกตามลำพังได้หรือ แต่ที่เธอยอมอยู่แต่ในไร่ตามที่เขาบอกเพราะเกรงใจเขาเท่านั้นเอง
พรรณดารารวบผมยาวมัดหางม้า อวดดวงหน้าเนียนสดใส รอยยิ้มพริ้มเพราที่ประดับบนใบหน้าเป็นนิจ ทำให้หญ
