“งั้นก็ไปคุยกับมันให้เข้าใจ พี่จะรอ แต่ห้ามนาน และระหว่างรอ พี่จะไปรับส่งหนูกับลูกทุกวัน”
“พูดเฉยๆ ไม่ต้องลูบก็ได้ค่ะ” พรรณดาราหยิกมือที่ลูบไล้อยู่แถวสะโพกมนของเธอ
“ซี้ด! มือหนักขึ้นหรือเปล่าเนี่ย” กวียิ้มใส่นัยน์ตาคู่ดุที่มองเขาอยู่
“เอาไว้หนูจะคุยกับพี่เพลิงอีกทีนะคะ แต่ตอนนี้พี่วีไปทำงานได้แล้ว” แม้จะเคยตั้งมั่นไว้ว่าจะไม่กลับไปอยู่กับเขาอีกแล้ว ทว่าพอเขากลับมาใกล้ชิด เธอก็กลับหวั่นไหว คำอธิบายเรื่องราวที่ค้างมานานแม้จะคลุมเครือแต่เธอก็ยังเลือกที่จะเชื่อเขา เธอทำทุกอย่างเพื่อลูก เธออยากให้ลูกมีพ่อ เธอไม่ได้ทำไปเพราะหัวใจไม่เคยลืมเขาได้สักหน่อย
“ขอกำลังใจหน่อยสิ” กวีอุ้มร่างน่าฟัดของภรรยาขึ้นมานั่งบนตัก
“ไหนบอกว่ามีงานด่วนไงคะ มาโอ้เอ้อยู่อย่างนี้ เดี๋ยวก็งานก็มีปัญหาหรอก” พรรณดาราพยายามแกะมือที่เริ่มจะบีบคลึงสะโพกเธอหนักขึ้นออก
“ใครมีงานด่วนเหรอ” กวีถามหน้าตาย
พรรณดาราอยากจะหยิ
