ร้านอาหาร
วายุเดินเข้ามาในร้านอาหารที่แก้มใสนัดเขาเอาไว้ก่อนที่บริกรจะนำทางเขาไปยังโต๊ะที่แก้มใสได้โทรมาจองไว้ ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างคนที่กำลังมีความสุข
“ทำไมยังไม่มาอีกนะ”
ยกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มตรงแล้ว แต่แก้มใสยังมาไม่ถึงตามเวลาที่นัดหมายกันเอาไว้เลย ตอนที่โทรมาหาเขาก็บอกอีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน แต่นี่เขานั่งรอมาสองชั่วโมงกว่าแล้วเมียตัวน้อยก็ยังไม่มาเลย ติดธุระอะไรหรือเปล่านะ หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาก่อนที่จะกดโทรออก แต่ก็ไร้ซึ่งสัญญาณตอบรับจากปลายสายที่วายุรออย่างใจจดใจจ่อ
“เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งในภายหลังค่ะ” วายุกดตัดสายด้วยความรู้สึกที่เป็นกังวล ไม่ว่าจะกดโทรออกอีกกี่สิบสายก็ไม่มีทีท่าว่าปลายสายจะรับสายเขาเลยสักนิด
“หายไปไหนกันนะ”
พึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาก่อนที่จะตัดสินใจลุกออกจากร้า
