“อย่ามามองฉันแบบนี้ ไม่มีทางที่ฉันจะยอมให้คุณล่อลวงได้อีก คุณมันคนเห็นแก่ตัว มักมาก”
“มักมาก หมายถึงอะไร” เควินถามกลับ เขาไม่เข้าใจคำคำนี้ของคนไทยจริงๆ มักอะไรมาก
ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววงุนงง แต่ไม่ทำให้คนที่กำลังโมโหอธิบายได้ ยลรดาเห็นท่าทางเงียบงันของเขา ก็นึกว่าเขาแกล้งทำยียวนใส่ ด้วยความโมโหปนอายจึงหยิบครีมอาบน้ำปาใส่เขาไปเต็มรัก
“หน้าด้านอยู่อีก ออกไปเลยนะ”
ครั้งนี้เควินได้สติทันที มือแกร่งรีบรับขวดครีมอาบน้ำไว้ โชคดีที่เขาเป็นนักกีฬาเบสบอลมาก่อน จึงรับของที่ปามาได้อย่างคล่องแคล่ว ว่องไว
“เมียจ๋า ผัวไม่ออกไปไหนทั้งนั้น จนกว่าเมียจะยอมรับว่าขโมยของมาจริงๆ แล้วยินดีคืนของให้ แต่ผัวไม่รีบทวงคืนตอนนี้ จะฝากไว้สักแปดเดือน”
ดวงตากลมโตของยลรดาเบิกกว้าง หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม เขาพูดอะไรเธอไม่เข้าใจสักนิด “ไม่จริง ไม่ได้ขโมย ถึงฉันจะจนก็ไม่เคยหยิบฉวยของใคร”
กลิ่นอายและร่างกำยำของเขากำลัง
