นายภูชิตหน้าถอดสีมองหน้ายลรดา สลับกับมองใครอีกคนที่จมูกโด่งนั้นมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด เขารู้ดีถ้าไอ้หมอนั่นลั่นหมัดออกมาหมัดเดียวเขาเองคงล้มไปกองที่พื้น แต่ที่มันยืนให้เขาต่อยง่ายๆ มันคงรู้ตัวว่าผิดจริง ที่ผ่านมาเขาคิดว่ามันล่อหลอก กักขังหน่วงเหนี่ยวลูกสาวเขาไว้ แต่ยลรดากระซิบว่า
“หนูขอโทษค่ะพ่อ หนูผิด หนูไม่ดี แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นมาแล้ว”
สีหน้าซีดเผือดของยลรดานั้นทำให้คนที่ยืนห่างออกไปต้องพูดเคลียร์ทุกอย่างให้ชัดเจนไม่เช่นนั้นนายภูชิตอาจเข้าใจผิดได้ว่าลูกสาวที่เขาเลี้ยงมากลายเป็นคนไม่ดี เขารู้ดีว่ายลรดาจะต้องบริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นลูกที่ดีคนเดิมของนายภูชิตหากเธอไม่ได้เจอกับเขา และเขาไม่พยายามทำทุกอย่างให้ยลรดาเป็นของเขา
“คุณพ่อครับ”
ภูชิตหันไปมองแล้วยิ่งหมั่นไส้ “ฉันมีลูกคนเดียว”
“งั้นเพิ่มอีกสักคนดีไหมครับ มีลูกคนเดียวน้อยเกินไป น่าจะมีเพิ่มอีกคนนะครับ แด๊ดกับมัมของผมท่านก็เสียไปตั้ง
