เควินเดินไปที่ห้องนอนของเขา พอเปิดประตูเข้าไปก็ไม่เห็นร่างเล็กของยลรดานอนรออยู่บนเตียงอย่างที่ควรจะเป็น
“หรือว่ากลับไปที่ห้อง” เควินพึมพำหมุนตัวกลับออกไป ตรงไปที่ห้องของยลรดาพอเปิดเข้าไปก็ไม่เห็นแม้แต่เงา “หายไปไหนของเขา”
เควินขมวดคิ้วกลับไปที่ห้องอีกครั้ง หรือว่ายลรดาจะไปเดินเล่นที่ไหน เขาสงสัยแต่อยากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เขาเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเหลือแต่กายล่อนจ้อน กำลังเดินไปหยิบผ้าขนหนูในตู้ ประตูห้องน้ำก็เปิดออก
ร่างเล็กของยลรดาอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ ผมพันขึ้นลวกๆไว้บนศีรษะ พอเห็นคนร่างเปลือยเดินเข้ามาก็ตกใจ
“ว้าย” ร่างเล็กร้องสุดเสียงเบิกตาโพลง
เควินก้มมองกลางกายตัวเองก็หันไปหยิบผ้าขนหนูมาสวม “มาอยู่ในห้องน้ำผมได้ยังไง นึกว่าหายไปไหน ผมตามหาอยู่”
“ฉะ ฉัน” เธอว่าพลางค่อยๆหรี่ตาขึ้นมอง พอเห็นร่างกายท่อนล่างเขามีผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบแล้วจึงค่อยผ่อนลมหายใจออกมาได้ “ฉันขอโทษที่เข
