ลูก้าหน้าเจื่อน ลอบคิดในใจ ดูสิพอลูกสาวมาทิ้งเพื่อนชนแก้วซะงั้น ลูก้าเหลือบมองนายภูชิต สีหน้าของนายภูชิตฉายแววกระอักกระอ่วนใจ
“ลูกสั่ง ต้องเชื่อลูก” แล้วเดินเข้าไปตบไหล่ลูก้า “ขอบใจนายมากนะ เอาไว้ฉันจะส่งสาโทไปให้ที่อิตาลี ไปเก็บของเถอะ”
“ลูกมา ไล่กันเลยนะครับ”
ประตูรั้วไม้ที่ครึ้มไปด้วยต้นพวงครามถูกปิดลงพร้อมกับลงกลอน ร่างกำยำพร้อมกระเป๋าเดินทางถอนหายใจ เขารู้ดีที่ถูกเมียเจ้านายเฉดหัวออกจากบ้าน คุณยลรดากับคุณเควินคงทะเลาะกันมา เธอคงกลัวว่ามีสายข่าวอยู่ในบ้านทุกอย่างคงถึงหูคุณเควินซึ่งเธอคิดถูก
แต่ขืนเขาหอบกระเป๋าเดินทางกลับไปอิตาลีจริงๆ คงต้องหางานใหม่ มือขวายอดอัจฉริยะ หัวไว พลิกแพลงเก่งอย่างเขาต้องทำหน้าที่เฝ้าระวัง และส่งข่าวต่อไปถึงจะมีงานทำ
“นั่งไง พิกัดในการสังเกตเป้าหมายใหม่” ดวงตาคู่คมเหลือบมองตึกสูงที่อยู่ห่างจากบ้านร่มรื่นของนายภูชิตไม่ถึงสามร้อยเมตร เขาจำได้ว่าตึกนั้นเป็นต
