วาสินีตอบเสียงดังฟังชัด และเข้าไปดึงแพรวนภาออกจากแขนของสามีตัวเอง จากนั้นหล่อนก็กอดแขนของปรมินทร์แทน
“ว่าไงคะพี่สอง เชื่อวาหรือเปล่า”
ปรมินทร์ระบายยิ้มอ่อนโยนให้ภรรยา ก่อนจะจูบหน้าผากของหญิงสาวแผ่วเบา
“พี่เชื่อทุกคำพูดของวานั่นแหละครับ”
“นี่หมอสองกำลังหมายความว่าแพรวเป็นคนผิดเหรอคะ”
ปรมินทร์หันไปมองแพรวนภา ก่อนจะรีบเอ่ยขอโทษขอโพย
“ถ้าวาทำอะไรไม่ดีกับคุณ ผมขอโทษแทนเมียผมด้วยนะครับ”
วาสินียิ้มกว้างก่อนจะยักคิ้วให้กับแพรวนภาอย่างผู้ชนะ
แพรวนภาโกรธจัดจนพูดไม่ออก แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากรีบเดินออกไป
วาสินีหัวเราะขบขันเมื่อเห็นศัตรูหายออกไปจากห้องพักแพทย์ของปรมินทร์แล้ว
“เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับวาสินี เชอะ”
“ดื้อนักนะเราน่ะ”
ปรมินทร์หรี่ตาแคบมองภรรยาตัวน้อย เจ้าหล่อนยิ้มหวานและเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบอย่างประจบประแจง
"วาขอโทษที่ทำตัวไม่สุภาพกับเพื่อนร่วมงานของพี่สองนะคะ แต่วามีเหตุผลนะ”
