“เอ่อ... ชุดวา... เป็นยังไงบ้างคะ” หล่อนไม่รู้จะพูดอะไรจึงถามซ้ำออกไป
“ชุดสวยมากครับ”
“แล้ว... คนใส่ไม่สวยเหรอคะ”
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหล่อนถึงกล้าถามแบบนั้นออกไป ซึ่งมันทำให้แววตาของปรมินทร์แวววาวขึ้นทันที
“วาสวยมากตอนที่ไม่ได้ใส่อะไรเลยครับ”
“พี่สอง...”
ดวงตาของหล่อนกับปรมินทร์สบประสานกันเนิ่นนาน ก่อนที่ปากของหล่อนจะถูกครอบครองอย่างอ่อนหวาน
อา...
หล่อนรู้สึกดีจังเลย...
วาสินียกมือขึ้นกอดรัดร่างแข็งแรงของปรมินทร์เอาไว้ ปากนุ่มเผยอจูบตอบสนองอย่างกระตือรือร้น
และเมื่อปรมินทร์ถอนจูบออกไป ก็เป็นหล่อนเองที่วิงวอนให้เขาเริ่มใหม่
“จูบวา... ต่อเถอะนะคะพี่สอง... ได้โปรด...”
“ถ้าพี่จูบวาอีกครั้ง... พี่คงหยุดไม่ได้แล้วนะวา” น้ำเสียงของปรมินทร์กระเส่าเหลือเกิน
“วา... ก็ไม่ได้อยากให้พี่สอง... หยุดนี่คะ” หล่อนตอบอายๆ และหลบสายตาทันที
หล่อนได้ยินเสียงครางเบาๆ จากลำคอของปรมินทร์ ก่อนที่จูบเร
