วันหนึ่ง...
ฉันจูงมือลูกเดินกลับเข้ามาในบ้านแล้วมองหาเพลิงแต่ก็ไม่เจอ ฉันให้ลูกนั่งเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่นก่อนจะเดินตามหาเพลิงทั่วบ้านชั้นล่างแต่ก็ไม่เจอฉันก็เลยเดินขึ้นมาบนชั้นสองซึ่งเป็นห้องนอนพอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเขานั่งชันเข่าก้มหน้าอยู่ในห้อง
"เพลิงมานั่งทำอะไรตรงนี้" ฉันเดินไปหาเขาแล้วนั่งลงข้างๆจนเห็นว่าเขากำลังร้องไห้ เขาคงจะคิดมากเรื่องที่โซ่พูด
"เพลิงอย่า..." ฉันกำลังจะพูดกับเขาว่าอย่าคิดมากเรื่องที่โซ่พูดแต่เขาก็พูดคำนึงออกมา
"หนึ่งเราเลิกกันเถอะ" ฉันคิดเอาไว้แล้วว่าเขาจะต้องพูดคำนี้
"ไม่เลิก" ฉันบอกเขาพร้อมกับดึงเขาเข้ามากอด
"เลิกเถอะ เพลิงไม่อยากให้หนึ่งลำบากแล้วก็มาทนอยู่กับคนพิการแบบเพลิง"
"ถ้าหนึ่งจะเลิกกับเพลิงมันจะมาแค่สาเหตุเดียวก็คือเพลิงไม่ต้องการหนึ่งแล้วเท่านั้น"
"หนึ่ง"
"เพลิงพูดมาสิว่าไม่ต้องการหนึ่งหนึ่งก็พร้อมจะไป แล้วก็จะไม่กลับมาอีก พูดมาสิ ฮืออออ ฮื
