Plan part
หลังจากที่ผมก้าวขาออกมาจากลิฟต์ตามไอ้สองหนุ่มหน้าอ่อนที่เดินนำผมมา จู่ ๆ ผมก็ต้องชะงักเท้าอยู่กับที่เมื่อภาพตรงหน้าที่ผมเห็นตอนนี้คือ...
มีเหล่าชายฉกรรจ์ยืนเรียงหน้ากระดานกันอยู่ ซึ่งส่วนสูงของแต่ละคนที่ยืนเรียงแถวหน้ากระดานน่าจะสูงพอๆ กับผมคือประมาณร้อยแปดสิบกว่า กำลังยืนเรียงแถวหน้ากระดานโดยปล่อยช่องว่างตรงกลางให้ผมได้เดินผ่านราวกับเป็นการต้อนรับผมในฐานะลูกพี่คนนึง
เออ ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ นะเว้ย คือพวกไอ้หน้าอ่อนพวกนี้มันทำเหมือนกับผมเป็นลูกพี่ของพวกมัน แต่นั่นคงไม่ใช่ประเด็นหลักสักเท่าไหร่ เพราะประเด็นหลักของเรื่องตอนนี้คือ ผู้หญิงที่นั่งบนโซฟากลางห้องโถงนั่นที่กำลังส่งยิ้มพิมพ์ใจมาให้ผมต่างหาก
ใช่ เธอคนนั้นคือมาร์ลิน ผู้หญิงที่เพิ่งทำสัญญาข้อตกลงกับผมไปเมื่อวาน แล้วเอาไงต่อวะ ผมควรเดินไปหาเธอหรือว่าหมุนตัวกลับดี คือเอาจริงๆก็เริ่มเกลียดท่าทางของตัวเองที่เก้ ๆ กังๆ ตอนนี้
