บทที่ 1 ยัยตัวแสบ
1310 คำ
ฟุบ!
“เป็นอะไรของมึงวะไอ้แปลน หน้าบึ้งมาเชียว ไม่พอใจใครมาวะ”
ตฤณที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว เอ่ยถามขึ้นทันทีที่เพื่อนสนิทมาถึงแล้วทิ้งตัวนั่งลงด้วยสีหน้าบูดบึ้งไม่พอใจเหมือนโดนใครเหยียบเท้ามา
คืนนี้เป็นวันรวมกลุ่มแก๊งวิศวะในตำนานของพวกเขาในรอบหลายปีที่ไม่ได้เจอกันหลังจากเรียนจบแยกย้ายกันไปเติบโต
และเป็นคืนที่มีครบทุกองค์ ตั้งแต่ประธานเฮดว้ากอย่างทามไท รองประธานเฮดว้ากอย่างเธียร ที่ปรึกษาเฮดว้ากลูกมาเฟียผู้มากบารมีอย่างโยธา และผู้สนับสนุนเฮดว้ากอย่างตฤณนั่งร่วมวง
แต่ก่อนจะไปเรื่องอื่นคงต้องมาหยุดกันที่เรื่องน่าสนใจของเขาก่อน...
แปลนราชภัทร ชายหนุ่มหน้าหล่อใสดาเมจรุนแรงความฮอตระดับปรอทแตก เป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั่วประเทศ เพราะข่าวที่ขยันออกในหน้าจอทีวีเกี่ยวกับประเด็น CEOหนุ่มไฟแรงผู้ครองความโสดทายาทนักธุรกิจหมื่นล้าน
“กูยืนสูบบุหรี่ของกูอยู่ดีๆ แม่งก็มีผู้หญิงบ้าที่ไหนไม่รู้เดินมาคว้าใบหน้ากูเข้าไปจูบเฉย แล้วพอกูจะผลักยัยนั่นออก แม่งก็ขู่จะส่งคนมากระทืบกู โคตรห้าวฉิบเป๋ง” แปลนว่าด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างเปิดเผย
“เดี๋ยวนะ นี่มึงกำลังจะบอกพวกกูว่าเพิ่งถูกผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้จูบมาเหรอวะ สัส ฮอตตั้งแต่ต้นเรื่องเลยนะมึง” ตฤณว่าขึ้นด้วยน้ำเสียงกึ่งขำ
“แต่ที่ทำให้กูหงุดหงิดและโมโหแบบนี้ก็คือ ยัยนั่นจูบกูประชดผัว”
น้ำเสียงเย็นยะเยือกถูกเปล่งออกมาพร้อมกับสายตาที่เคียดแค้นเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอีกครั้ง เขารู้สึกโมโหและหงุดหงิดมากที่ยัยตัวดีนั่นทำแบบนั้นกับเขาเพราะกำลังประชดผู้ชายอีกคนที่ยืนดูไม่ไกลจากจุดที่เขายืนอยู่
“วะ…ว่าไงนะ จูบมึงประชดผัวเหรอวะ แม่งใจเด็ดเป็นบ้าเลยว่ะ”
ว่าจบตฤณก็หัวเราะรื่นออกมาอย่างถูกอกถูกใจที่ได้ยินเพื่อนว่าอย่างนั้น ส่วนคนอื่นๆ อีกสามคนก็นั่งยกยิ้มมุมปากหัวเราะเบาๆ ในลำคอก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแล้วต่อด้วยคุยเรื่องทั่วไปอย่างการถามสารทุกข์สุกดิบกันไปแทน
ขณะที่เจ้าของเรื่องอย่างแปลนเอาแต่นั่งเงียบนึกถึงใบหน้าของคนที่ขโมยจูบเขาต่อไปอย่างนึกโมโหไม่หาย
“ตอนนี้มึงทำอะไรอยู่วะไอ้โย” ตฤณถามโยธา
“กูก็รับช่วงต่อจากป๋าหลายอย่างอยู่” โยธาตอบสีหน้าราบเรียบก่อนจะยกบุหรี่ขึ้นมาสูบต่อด้วยปล่อยควันคละคลุ้งในอากาศในเวลาต่อมา
“พ่อมาเฟียในคราบนักธุรกิจสินะ กูยังนึกไม่ถึงเลยว่ามึงจะเป็นลูกมาเฟีย ตอนรู้ครั้งแรกหัวใจเต้นตุบๆ ไม่หยุดเลยรู้ไหม กลัวมึงจะมาเก็บดอกทีหลังที่กูเคยปากเสียกับมึงไว้”
ตฤณว่าอย่างที่รู้สึก หลังจากที่รู้เรื่องว่าเพื่อนอย่างโยธาเป็นลูกชายมาเฟีย ซึ่งเขาเคยหยอกล้อกับเพื่อนไว้หลายเรื่อง จึงมีความกังวลเล็กน้อย กลัวเพื่อนนึกไม่พอใจแล้วตามมาจัดการภายหลัง
“กลัวตายเหรอวะ” เธียรถามตฤณสีหน้าเยาะเย้ย
“ก็กลัวอยู่เหมือนกัน มันเป็นลูกมาเฟียเลยนะเว้ย แค่กระดิกนิ้วสั่งลูกน้องนิดเดียว กูก็อยู่ในโลงแล้วมั้ง”
“ก็คือตายคู่ไปกับไอ้แปลนเลย เพราะพวกมึงมันปากดีกันทั้งคู่” เธียรว่าต่อสีหน้าแสยะยิ้ม
“กูไม่ยอมตายตอนนี้หรอกเว้ยไอ้เธียร” แปลนตวัดสายตามองเพื่อนหน้าเข้ม แอบแฝงความโกรธเคืองในสายตาคู่นั้น เมื่อนึกถึงใบหน้าสวยแสนโอหังของผู้หญิงที่ขโมยจูบเขา
“ทำไมวะ”
“กูจะไปตามล่ายัยนั่นที่มาขโมยจูบปากกูก่อนไงล่ะ”
“เหอะ นี่มึงแค้นเรื่องเสียจูบขนาดนี้เลยเหรอวะไอ้แปลน” ตฤณว่าขึ้น เหลือเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินจากปากเพื่อน เขาจำได้ว่าเพื่อนที่ชื่อแปลนไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้ หรือว่านี้จะเป็นไอ้แปลนราชภัทรเวอร์ชันใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิม
“เสียจูบไม่เท่าไหร่ แต่ทำกูเสียหน้านี่สิ จูบกูประชดผัวแถมยังขู่กูอีก คิดว่ากูจะอยู่เฉยๆ เหรอวะ กูไม่อยู่เฉยแน่!”
“ให้กูช่วยตามหาไหมล่ะ เดี๋ยวให้ไอ้ทามส่งภาพกล่องวงจรปิดตรงลานจอดรถให้กู ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงรู้เรื่องแน่นอน” โยธาพูดแสดงน้ำใจตามอำนาจที่ตัวเองมีตอนนี้ เห็นเพื่อนคับแค้นใจถึงขนาดนี้ กลับบ้านไปมันคงจะนอนไม่หลับแน่ถ้าไม่ได้เคลียร์เรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้
“ไม่ต้องหรอก กูจัดการเองได้ ถึงกูจะไม่ใช่มาเฟียแต่เรื่องเงินกูก็พอตัวอยู่”
ระดับลูกมหาเศรษฐีรวยเป็นหมื่นล้านอย่างเขา ใช้เงินและอำนาจที่มีจัดการไม่เกินวันสองวันก็ได้รู้ตัวแม่ตัวดีนั่นแล้ว ไม่ต้องลำบากให้เพื่อนมารับช่วงต่อก็ได้ อีกอย่างเขาต้องการจัดการผู้หญิงนิสัยห้าวทำตัววางอำนาจแบบนั้นด้วยตัวเองด้วย
ฮึ ขู่จะส่งคนมากระทืบเหรอวะ กลัวที่ไหน ระดับไอ้แปลนราชภัทรแล้ว ไม่เคยกลัวใครอยู่แล้วเว้ย!
“ฮึ เออ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกละกัน งั้นคืนนี้กูกลับก่อน ไม่อยากทิ้งพริกไทยอยู่บ้านคนเดียวนาน”
“น้องพริกไทยอยู่คนเดียว? กูเชื่อตายแหละ มึงออกมาแบบนี้คงสั่งลูกน้องล้อมรอบบ้านแล้วมั้งไอ้โย”
“ก็ป้องกันไว้ กูผิดตรงไหน” โยธายักไหลตอบอย่างไม่ยี่หระ
“ครับไอ้สัส มึงไม่ผิดแต่กูหมั่นไส้ครับ จบไหม?”
โยธาทำเพียงกระตุกยิ้มเท่านั้นก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากวงสนทนา หลังจากที่ถูกพริกไทยไลน์ตามเป็นสิบข้อความว่าจะกลับบ้านตอนไหน ทั้ง ๆ ที่เขาก็เพิ่งออกมาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ
“ไอ้โยไปแล้ว รายต่อไปใครต่อ มึงปะไอ้เธียร”
ตฤณเอ่ยถามเพื่อนเจือไปด้วยความแขวะเล็กน้อย เพราะเพื่อนเขามีเมียกันหมดแล้ว เหลือเพียงเขากับไอ้แปลนเท่านั้นที่ยังโสด เขาจึงอดแขวะพวกมีเมียไม่ได้ รู้สึกหมั่นไส้
“กูเอง คืนนี้กูไม่มีอารมณ์จะแดกเหล้าเลยว่ะ หงุดหงิดยังไม่หาย กูกลับก่อนละกัน” ว่าจบแปลนก็ลุกขึ้นเดินออกจากวงไปด้วยสีหน้าขึงขังทันที จนเพื่อนๆ ที่ยังนั่งเหลือกันอยู่ถึงกับมองตามไปด้วยความงุนงง
"กูพนันเลยว่ามีเรื่องให้เสือกแน่นอน ถ้าไอ้แปลนมันกัดไม่ปล่อยแบบนี้ รับรองผู้หญิงคนนั้นได้ตกเป็นเมียมันแน่"
ตฤณว่าขึ้นสีหน้ายิ้มพรายหลังจากที่มองตามหลังร่างสูงของเพื่อนที่เดินออกจากวงไป ก่อนจะเหลือบมองเพื่อนที่เหลืออีกสองคนอย่างทามไทและเธียรด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบแล้วพิงพนักโซฟาต่อไป
ด้านแปลนหลังจากที่เดินลงมาถึงลานจอดรถเขาก็หยิบซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อหนังเตรียมจะหยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบ ทว่าพอมาถึงจุดเกิดเหตุก่อนหน้านี้เขาก็ชะงักมือไว้ แหงนหน้าขึ้นถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อนึกถึงภาพที่ถูกยัยแม่มดนั่นขโมยจูบไปอีกครั้ง
“เหอะ ยัยบ้าเอ้ย! เจออีกครั้งเมื่อไหร่ ฉันจะควักไส้เธอออกมาเลยยัยบ้า!”
- ผู้เขียน
