“เดินดีๆ”
“ลินเดินดีสุดแล้ว…”
เซอร์เวย์ประคองมิลินที่กำลังเมามายไปยังรถหรู ระหว่างทางคนเมาไม่ยอมอยู่เฉยๆ ซึ่งเป็นเรื่องปกติของคนเมาอยู่แล้ว
“ใกล้ถึงรถรึยังคะ”
“ข้างหน้าก็ถึงแล้ว เดินดีๆ ครับ”
“ลินชอบเวลาพี่เซอร์เวย์พูดครับ”
“ชอบแค่เวลาพูดครับเองเหรอ”
มิลินทำหน้าครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะขยับริมฝีปากตอบกลับเซอร์เวย์พร้อมกับใช้นิ้วจิ้มลงกลางอกแกร่ง
“ชอบพี่ด้วย…”
“หึ ชอบจริงๆ เหรอ?” เขาอมยิ้มกริ่ม
“ชอบ ชอบจริงๆ ชอบก่อนพี่เซอร์เวย์จะจีบลินอีก”
สุดท้ายเด็กน้อยก็ยอมคายความในใจออกมา แบบนี้จะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง หัวใจเขาเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ริมฝีปากไม่สามารถหุบยิ้มได้เลยหลังจากมิลินสารภาพความในใจออกมา
ว่ากันว่าคนเมาไม่เคยโกหก…
เขาเชื่อแบบนั้น เชื่อว่ามิลินชอบเขาจริงๆ
“ลินชอบพี่เซอร์เวย์”
“ทำไมถึงชอบ” ทั้งๆ ที่เขาทำไม่ดีกับเธอเอามากมาย แต่เธอกลับบอกว่าชอบเขาตั้งแต่…เขาจะเ
