“พ่อว่าลินพร้อมสำหรับตำแหน่งผู้นำคนใหม่แล้ว”
เธอหันไปมองคุณพ่อที่เดินเข้ามาหา แววตาที่กำลังมองมาเต็มไปด้วยความภูมิใจ เธอเผยยิ้มให้คุณพ่อผ่านม่านน้ำตา
เธอทำได้แล้ว…
ก้าวผ่านความกลัว ตอนนี้เธอกล้าหาญและไม่กลัวอะไรอีกแล้ว มีกำลังใจดีๆ มีกำลังซัปพอร์ตจากคนรอบข้าง ยอมรับว่าตอนแรกกลัวมาก เป็นครั้งแรกที่เข้าสู่สนามรบของสงคราม หากไม่สู้ก็ต้องโดนเล่นงานกลับ จึงต้องเลือกสู้แม้ลึกๆ กำลังกลัวก็ตาม
“ลินเก่งไหมคะ”
“ลูกสาวพ่อเก่งที่สุด”
ได้ยินคำนี้ทีไรใจฟูตลอดเลย…
“พ่อภูมิใจในตัวลินมากเลยนะ”
“…”
“เชื่อหรือยังว่าลินทำได้”
“ค่ะ ตอนนี้ลินเชื่อแล้ว”
คาร์มินยิ้มเบาๆ ให้ลูกสาว ก่อนจะกวาดสายตามองร่างไร้วิญญาณและคราบเลือดของพวกโนอาร์
“เก็บกวาดให้เรียบร้อย”
“ครับคุณคาร์มิน”
เซอร์เวย์เพิ่งสังเกตเห็นแผลตรงต้นแขนมิลินจากการถูกกระสุนเฉียดผ่าน และมีเลือดไหลเล็กน้อย คงเป็นที่ตอนกำลังชุลมุนกันจึงทำให้มิลิ
