เขายืนมองภรรยาของตัวเองที่กำลังคุยกับลูกน้องเพื่อสั่งงานอย่างภาคภูมิใจ เมียเขาเก่งจริงๆ เวลาอยู่กับเขาร่างแมวน้อย พออยู่กับลูกน้องเป็นอีกร่างหนึ่ง
ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้ม แววตาแสดงออกชัดเจนว่าภูมิใจในตัวมิลินมากแค่ไหน
มิลินโตขึ้นจากเมื่อก่อนมาก แถมยังทำหน้าที่ภรรยาและแม่ควบคู่กันได้ดี ขอบคุณโชคชะตาที่นำผู้หญิงคนนี้กลับสู่อ้อมกอดเขาอีกครั้ง
“มานานหรือยังคะ”
“มาได้สักพักนึงแล้วครับ เป็นไง ทำงานเหนื่อยไหม”
“เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ”
“กอดมา” เซอร์เวย์อ้าแขนให้ภรรยาสาว
มิลินยิ้ม ก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดเซอร์เวย์ที่อ้าแขนรออย่างใจฟู อ้อมกอดอบอุ่นของสามีหนุ่มช่วยบรรเทาอาการเหนื่อยล้าจากการทำงานได้ดีไม่ใช่น้อย
กำลังใจดีๆ ในการทำงาน แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว…
“หายเหนื่อยแล้วค่ะ”
“เดี๋ยวพาไปกินอะไรอร่อยๆ”
“ไปตอนนี้เลยไหมคะ” พูดถึงของกินไม่ได้เลยทีเดียว สำหรับเธอเรื่องกินต้องมาก่อนเสมอ
“ไปครับ”
