“มีญ่าหลับแล้วเหรอ”
“หลับไปแล้วค่ะคุณมิลิน”
“อืม ขอบใจมากที่ช่วนดูแลมีญ่า” เธอบอกแก้วตา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนของลูกสาวที่ปิดไฟอยู่ มาถึงเตียงนอนก็หย่อนตัวนั่งลง สายตามองดูลูกสาวตัวน้อยด้วยความรัก
นั่งลูบศีรษะเล็กเบาๆ จากนั้นโน้มใบหน้าลงไปจุมพิตกลางหน้าผากลูกสาวหนึ่งครั้ง
ฝันดีนะคะคนเก่งของแม่…
วันนี้เซอร์เวย์ควรรู้ความจริงเรื่องมีญ่า หากแต่ทุกอย่างดันไม่เป็นอย่างที่เธอคาดหวัง กลัวไปหมดทุกอย่างแล้วตอนนี้
แม่ขอโทษนะมีญ่า
แม่ขอชัดเจนกับพ่อของลูกมากกว่านี้ก่อน และแม่จะบอกพ่อเรื่องของลูก แต่ถ้าทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่แม่คาดหวัง แม่ก็ไม่อยากทำร้ายลูกให้เจ็บปวดในอนาคต
ไม่รู้เลยว่าตัวเองเหนื่อยแค่ไหน จนกระทั่งนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่กับลูก และผล็อยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
•••
“มีญ่าอย่าวิ่งเร็วนักสิลูก” เธอบอกลูกสาวที่กำลังวิ่งไล่จับผีเสื้อแสนสวย
“มีญ่าเดี๋ยวก็ล้มหรอก”
“ฮ่าๆ มีญ่าอย
