เขานั่งมองออกไปนอกกระจกรถหรูที่กำลังขับบนถนน ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามทุ่ม วันนี้ถือว่าใช้พลังงานเยอะกว่าวันอื่นๆ กลางวันใช้เวลาอยู่กับมิลิน ช่วงค่ำไปคุยงาน
“พรุ่งนี้กูมีงานอะไรไหม” เขาเอ่ยถามจินที่ขับรถอยู่
“ไม่มีครับนาย”
“อืม กูจะพัก”
“ดีเหมือนกันครับ ผมเห็นนายทำงานหนักติดต่อกันมาหลายวัน พักบ้างก็ดี” เจ้านายตนทำงานหนักราวกับวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต เรียกว่าบ้างานเลยก็ว่าได้
หลังจากที่มีคุณหนูมิลินเข้ามาเริ่มเบาลง อยากให้เจ้านายพักบ้าง ขนาดวันหยุดยังหยิบงานขึ้นมาทำทั้งๆ ที่วันหยุดคือวันพักผ่อน เจ้านายเป็นคนอยู่เฉยไม่ได้ พอว่างปุ๊บหยิบงานออกมาทำปั๊บ แต่เวลาอยู่กับคุณหนูมิลิน งานคือสิ่งที่รองลงมา
“พรุ่งนี้กูจะไปหามิลิน”
จินลอบยิ้มเมื่อได้ยินเจ้านายบอกแบบนั้น
“ครับ” ตั้งแต่มีคุณหนูมิลินเข้ามา เจ้านายก็ตัวติดคุณหนูมิลินราวกับปาท่องโก๋เลยก็ว่าได้ แบบนี้ถูกใจคุณลูแปงและคุณอิมชิตา พ่อแม
