หลังจากที่เมื่อคืนไปนอนค้างที่บ้านช่วงสายๆของวันเวธัสก็กลับมาที่คอนโดของตัวเอง วันนี้เป็นวันหยุดแต่ชายหนุ่มก็ยังนั่งตรวจรายงานที่เลขาส่งมาให้ทางอีเมล
“โฮ่ง โฮ่ง” เจ้าหมาตัวอ้วนเดินเข้ามาคลอเคลียที่ขามันชอบมานอนใต้เท้าเวลาที่เวธัสมานั่งประจำอยู่เก้าอี้ทำงาน
“ว่าไงลูก ป้านงค์ให้อาหารแล้วใช่ไหม”
คำตอบของเจ้าอ้วนสี่ขาคือห่างที่ส่ายดุกดิกไปมา
เวธัสยกมือขึ้นลูบหัวมันอย่างอ่อนโยน แล้วปล่อยให้เจ้าตัวกลมนอนหมอบอยู่กับพื้นส่วนเขาก็นั่งเช็กงานตัวของเองไป
พอเห็นหน้ามันก็คิดไปถึงใบหน้าสวยของใครบางคนที่หายเงียบไปตั้งแต่เมื่อคืน ข้อความที่เขาส่งไปบอกฝันดีก็ยังไม่เปิดอ่าน
หรือจะโกรธจริงๆ…
เขาหยิบมือถือขึ้นมากดส่งข้อความไปอีกครั้ง
เงียบ…
วันหยุดนี่น่าไปไหนกันนะ
ด้วยความสงสัยคราวนี้เขาใช้วิธีการโทรเบอร์
ไม่รับ…
เวธัสครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขากดล็อกอินเข้าแอปพลิเคชันเกมออนไลน์ ไล่ดูรายชื่อที
