“อา... อื้อ... เจ็บ...”
“นิดหนึ่ง เดี๋ยวก็หาย แล้วจะสุข”
“อื้อ...”
แพขนตาหนากะพริบปิดลง หล่อนกำลังได้รับความสุขอย่างที่เขาบอก ความสุขที่ทำให้หล่อนล่องลอยแต่กลับหยัดร่อนความเป็นหญิงสู้นิ้วมือของเขา
“พี่มาร์ติน... อื้อ... พี่มาร์ติน...”
“จ๋า...”
“อื้อ... อื้อ... พี่มาร์ติน...”
“จ๋า...”
เสียงทุ้มหวานสุดๆ ที่ขานรับทำให้เอวารินทร์อมยิ้มปล่อยตัวปล่อยใจไปตามแรงปรารถนา ไม่ว่าอกอวบจะแอ่นสู่ปากสู่ลิ้น หรือความเป็นหญิงแอ่นขึ้นสู่นิ้วร้อน หล่อนก็ปล่อยให้ร่างกายตอบสนองเขาอย่างบ้าคลั่ง จนความรู้สึกในร่องลึกเร่งเร้า หล่อนก็ได้แต่หอบสะท้านเรียกหาเขาไม่ขาดปาก
“พี่มาร์ติน... อื้อ... พี่... อื้อ... พี่มาร์ติน...”
“จ๋า... จ๋า... โอย... มัน...”
มาร์ตินสอดนิ้วเข้าออกในร่องสาวฉ่ำเยิ้มจากเนิบนาบก็รัวเร็วตามความเร่าร้อน ปากก็ดูดเลียยอดถันบวมเป่งไปด้วย ยิ่งได้ยินเสียงเอวารินทร์ร่ำร้องพร้อมหยัดกายขึ้นหา เ
