EP.31 เจ้าสาววัยละอ่อน
“ป้า… เรื่องนั้นป้าตอบแทนคุณเหมไม่ได้หรอกคะ แต่ป้ายืนยันได้ว่าคุณเหมมีแต่ความปรารถนาดีให้คุณอ้ายเท่านั้น ไม่อย่างนั้นคุณเหมคงไม่ให้เกียรติคุณอ้าย”
“คุณเหมก็แค่เห็นอ้ายเป็นเด็กในบ้านไงคะ เป็นลูกนกลูกกาที่คุณเหมฟูมฟักไว้… ไว้…”
คำพูดนั้นค้างอยู่ที่ริมฝีปาก พร้อมกับก้อนสะอื้นที่พุ่งมาจุกรั้งระลอกใหญ่ เดือนอ้ายสะอื้นจนหอบตัวโยน รู้ตัวอีกทีอ้อมกอดของป้าเพ็ญก็เปลี่ยนไป อุ่นขึ้น แน่นขึ้น และมีกลิ่นเฉพาะตัว… ของคุณเหม
“คุณเหม…”
“อืม… คุณเหมเอง”
“แล้ว… แล้วป้าเพ็ญล่ะคะ”
“ออกไปแล้ว”
“แล้ว… แล้วทำไมคุณเหมกลับมา ไหนบอกว่าจะเข้าไปในเมืองไงคะ”
“พอดีลืมของน่ะ ก็เลยกลับมาเอา แต่ดันมาเจอคนขี้แงเสียก่อน”
“อ้าย… อ้ายขอโทษค่ะ อ้าย… อ้ายไม่ได้ตั้งใจจะร้องไห้ อ้าย…”
“อ้ายเป็นคนติดอ่าง”
“อ้าย…”
“ไหนบอกสิ ว่าร้องไห้ทำไม”
“อ้าย…”
เหมเกลี่ยซับรอยน้ำตาที่ยังคงไหลรินจากดวงตาสวย
