“เก่งจริงแม่คุณ ถามเองตอบเอง สรุปจบได้ในประโยคเดียว” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาพร้อมทั้งลอบขำกับท่าทางของหญิงสาว ยิ่งต้องการจะไล่เขา เขามันก็ยิ่งโรคจิตอยากจะเข้าใกล้ จากตอนแรกที่ตามมาเพราะต้องการรู้จักตัวตนของเธอ แต่ตอนนี้กลายเป็นสงสารขึ้นมาซะงั้น เขาแอบฟังอยู่สักพัก เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนเป็นพ่อจะทำกับลูกสาวของตัวเองได้ขนาดนี้ แล้วคนที่นั่งอยู่ก็น่าจะเป็นแม่เลี้ยงของเธอ ไม่มีการห้ามปรามเกิดขึ้น ดูท่าว่าการทำร้ายร่างกายของหญิงสาวคงเป็นเรื่องปกติสินะ คิดแล้วเขาก็สงสารเธอมากจริงๆ เอายังไงดีล่ะทีนี้ ติดกับดักของความสงสารแล้วสิ เขาไม่รู้หรอกว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น เอาแค่ว่าวันนี้เขาพาเธอไปพักก่อนพักใจหน่อย ไหนๆ ก็เสียหมื่นหนึ่งแล้ว พ่อของเธอก็อนุญาตแล้ว ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลอีกต่อไป ถ้าหากว่าจะติดปัญญาก็ติดอยู่เรื่องเดียวนี่แหล่ะ ก็คนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้ไง ไม่ยอมขึ้นรถดีๆ สักที
“แล้วคุณจะเอายังไงล่ะ
