“ถึงคุณจะตั้งใจให้พ่อฉัน ฉันก็ไม่ขอรับนะคะ ฉันยืนยันตามเดิม ถ้าจะเอาเงินคืนฉันก็หักหนี้ไปเหลือแปดพัน แล้วทีหลังอย่างทำอย่างนี้อีก ฉันบอกได้คำเดียวว่าคุณรู้จักพ่อฉันน้อยไปแล้ว” นันทิชาเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจ เธอลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ไม่ต้องคิดอะไรแทนผมหรอก ผมรับมือได้ แค่เรื่องเงินมันไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมหรอก” ภัทรเอ่ยออกมาด้วยความรอยยิ้ม เพราะมันก็ไม่ใช่ปัญหาของเขาจริงๆ นั่นแหล่ะ เขารู้ว่าสิ่งที่หญิงสาวเตือนมันจะต้องเกิดขึ้นอีกแน่ ในเมื่อเขาเลือกที่จะเข้าไปเสี่ยงแล้ว เขาก็มั่นใจว่าเขาสามารถรับมือนายบวรได้อย่างแน่นอน
“คุณพูดเหมือนคุณไม่รู้จักปลิงดูดเลือดเลย มันดูดเท่าไหร่ก็ไม่พอหรอกนะ คุณมั่นใจได้ยังไงว่าคุณเอาอยู่บอกเลยว่าพ่อฉันน่ะปลิงดูดเลือดที่กัดไม่ปล่อยเลยล่ะ ฉันไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้คุณหรอกนะ ยิ่งถ้าพ่อรู้ว่าคุณเป็นเจ้าของบริษัทอีก คราวนี้คงจะขอเช้าขอเย็นขอไม่จบไม่สิ้นเลยล่ะ ฉันเลยไม่อ
